Gisteren was het weer een zwarte dag, want we hebben maar liefst 2 konijntjes moeten afgeven...
Bij de voederronde vond ik de kleine Vianna levenloos in haar hokje... We hadden vooraf niet echt symptomen gezien dat ze zich niet goed voelde, maar het zijn en blijven helaas prooidieren, die het niet laten merken als er wat scheelt. En als je het dan alsnog opmerkt, is het vaak te laat...
Vianna was pas van 13 januari in de opvang, samen met zus Wortel, haar 2 broers en haar papa Snickers. Ze kwam naar mij omdat we een reservatie hadden, maar helaas liep de koppeling niet zoals we gehoopt hadden. Ze stelde zich toch wel een beetje op als een bitch, en binnen de kortste keren was ze aan het rijden op het oudere rammetje. Ook toen ik haar later tijdelijk bij Rowan wou plaatsen, bleek ze hem aan te vallen... Ze zat dan dus apart, in een buitenhok vol warm stro, omdat ik zag dat Domino niet in zijn haak was, en ik hem binnen wou verzorgen. Geen idee wat er is gebeurd, maar het is nooit leuk om een konijn dood te moeten aantreffen... Ze was hier altijd actief, at verschrikkelijk goed en toch mocht het voor haar niet zijn...
Slaap zacht, lief pluizenbolletje...
Met Domino is het een gans ander verhaal... Hij was op 10 januari gekoppeld en de koppeling hier was behoorlijk goed verlopen, maar eens op het territorium van het vrouwtje was zij vrij bazig en liet hem niet toe. Hij kroop in het nachthok en kwam er bijna niet uit... Uiteindelijk is hij op maandag 18 januari terug gekeerd. We hebben hem proberen te koppelen aan Zeeza en Vinnie, zeker ook om de koude periode door te komen, maar ik zag dat hij niet gelukkig was. Daarom heb ik hem ook apart gezet en leek ook wat te manken.
Domino bij aankomst in de opvang
We wisten al van voordien dat Domino een stressgevoelig konijntje was en goed in de gaten gehouden moest worden qua voeding. Hij was al in december door het oog van de naald gekropen toen hij bij het gastgezin niet veel meer at en we dus in allerijl hem naar de dierenarts hadden gebracht. Maar sinds hij hier weer was, was zijn eetlust met de dag weer verminderd en daarom nam ik hem zaterdagavond binnen om hem beter in de gaten te houden. Telkens ik wat gaf van groenten, knabbelde hij een klein beetje, vermoedelijk om mij te plezieren, maar veel was er niet van weg. Ik gaf hem rucola, dat was zijn favoriete groente, maar ook dat werd niet aangeraakt... Op zondagmorgen zijn we dan beginnen dwangvoeren en extra elektrolyten te geven zodat hij niet zou uitdrogen. Hij liet alles goed toe en at toch wel een beetje. We probeerden om de zoveel tijd hem weer wat dwangvoer te geven. Tussendoor mocht hij ook even rondlopen in huis, omdat beweging ook goed is voor de darmstimulatie. Maar keuteltjes kwamen er niet... Gisteren ben ik tot 2x toe van mijn werk naar huis gereden tijdens mijn vrije uren, om hem te verzorgen en eten te geven, en tot mijn grote vreugde kwamen gisterenmiddag de eerste keutels. Op zich met nog veel slijm erbij, maar het waren keuteltjes!!! 's Avonds weer een paar keer dwangvoeren, tot deze van rond 22u. Hij at wel, maar veel moeilijker en nam hem bij me. Hij begon daarna stevig te schokken en dan was het helaas voorbij... Hij was nog maar 3 jaar oud...
Slaap zacht, kleine vriend...
Konijnen moeten afgeven is nooit leuk, maar ik troost me met de gedachte dat Domino hier de laatste 2 dagen nog goed verwend en geknuffeld is geweest, en dat ik hem heb kunnen begeleiden op zijn overtocht. Het verliep helemaal anders dan wat ik gewoon ben van konijnen die in mijn armen sterven, omdat ze meestal beginnen huppelen of gaan schreeuwen. Dit was bij Domino niet het geval en ik moest goed kijken om te zien of het al voorbij was of niet. Hij had gewoon de kracht niet meer om verder te vechten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten