The never ending story of Celeste...

Celeste is één van de extreemste gevallen dat we al in de opvang hebben gekregen. Ze heeft al zoveel meegemaakt en verschillende doktersbezoeken achter de rug, maar nooit is ze 100% geweest...

Ze werd eind juni vorig jaar gevonden op een parking in Ardooie, waar ze de avond voordien was afgezet.  Mensen hadden haar blijkbaar gevonden toen wij er waren voor een vangactie, en ik zag meteen dat het niet in orde was... We hadden nog nooit syfillis gehad, maar ik had er al foto's van gezien op internet, dus ik wist perfect wat het was, en bovendien  heel besmettelijk voor andere konijnen.  Ze moest dus lange tijd in quarantaine, tot ze genezen was.

Maar sindsdien blijven de problemen zich maar opstapelen...

In augustus kwam ook Juliette in de opvang, en ik besloot de twee dames te koppelen en dat lukte behoorlijk goed.

In die periode begon ze zichzelf te bijten op haar rug, met een grote wonde tot gevolg. Ze werd uiteraard dan binnen genomen, om te vermijden dat er vliegen zouden aangetrokken worden door de wonde.

Een grote wonde op de rug

Detail van de wonde

Een kapje was voor haar niet ideaal, want ze wou dan ook niet veel eten

Het bleek een parasiet (Pseudomonas-infectie) te zijn waardoor ze zodanig veel jeuk had, dat ze ook begon te bijten. Omdat ze zo zielig was met haar pakjes, die trouwens ook kapot gebeten werd, kreeg ze een kapje op.  Maar dat vond ze alles behalve, en ik kocht een dure kraag.  Dat heeft het maar 1 nacht uitgehouden, want Juliette wilde graag haar vriendinnetje bevrijden van die kraag...

Een trouwkleedje... In feite een omgevormd babyrompertje om haar wonde toch te beschermen

We kregen ook een operatiepakje voor konijnen gedoneerd

Speciaal gemaakt, zodat ze ook kunnen blijven keutelen en plassen

Ondertussen merkten we ook op dat Celeste telkens bollen kreeg onder haar oren, ze is daar ook al voor geopereerd en langdurig behandeld met antibiotica, maar ook dat bleek niet te helpen. Om de zoveel tijd moet ik die bollen "uitduwen", zodat de etter via haar oorkanaal naar buiten kan komen.

Eind vorig jaar moest ik de twee dames uit elkaar halen, omdat er echt geen kot meer te houden was met hen, beiden bleken nogal hormonaal te zijn.

Eén van de vele behandelingen van haar etterbollen...

Juliette werd eind maart gesteriliseerd, omdat ze nogal last had van veel te veel schijnzwangerschappen kort na elkaar.  En bij Celeste was het de bedoeling om  haar te koppelen aan Flokje en Kandra, mijn twee konijnen die op de konijnenkoer wonen.

Maar daar bleek Celeste totaal niets voor te voelen, ze deed ontzettend agressief naar hen, en bleef op de linkerkant, terwijl Flokje en Kandra de rechterkant van de koer bleven inpalmen.

Ze leerde om 's morgens uit haar hokje in de garage te springen en naar de konijnenkoer te huppelen, en 's avonds terug naar binnen.  Maar op een avond wilde ze niet binnen, dus ik nam haar dan maar op.  Ik wreef over haar buikje en voelde een grote bol... Toch maar even verder onderzoeken.  Het bleek om een serieus opgezette tepel te gaan, en toen ik er op duwde, kwam er heel veel etter uit.

Een opgezette tepel met etter wijst in heel veel gevallen op een probleem in de baarmoeder

We hebben dan maar vrij snel een sterilisatie ingepland bij de dierenarts.  En blijkbaar was die meer dan nodig, want er was al een grote bol vol witte substantie zich aan het vormen daar.

Baarmoeder en eierstokken van Celeste

Zo zou het er normaal moeten uitzien

Na haar sterilisatie heeft ze een paar dagen afgezien, ondanks de goede zorgen en medicatie.  Ze kreeg ook een snotneusje, at heel weinig en stond ook heel wiebelachtig op haar pootjes.  Ik kreeg het vermoeden van E.Cuniculi, waarvoor ze dus nu ook in behandeling is.  Het gaat nu stilaan weer een beetje beter met haar, het is nog niet ideaal, maar ze komt al zelf weer uit haar hokje om in de keuken wat rond te lopen.  En als het buiten zonnig is, mag ze ook eventjes op het gras lopen.

Met een snotneusje op de snugglesafe

Zo zie je maar, deze meid heeft al ontzettend veel meegemaakt in haar leventje, en ik ben blij dat ik al vrij snel de beslissing heb genomen dat ze hier mocht blijven wonen.  We blijven haar uiteraard goed opvolgen en soigneren, want dat heeft ze meer dan ooit verdiend.  En hopelijk kan ze snel weer naar buiten, op de konijnenkoer en klikt het hopelijk tussen haar en het koppeltje Flokje en Kandra...