Na het bezoek aan de dierenarts op woensdag, begon het in het weekend achteruit te gaan met hem. Elke dag ging ik met een bang hart naar beneden, in de hoop dat hij er nog zou zijn.
Foto van zondag
Zijn linkeroogje puilde uit en was serieus aan het tranen, en vrijdagavond kreeg hij er nog een snotneus bij ook. Eten ging steeds moeizamer, maar toch at hij af en toe een beetje van het papje dat ik elke morgen voor hem maakte. Maar zondagmorgen ging het ademhalen steeds moeizamer, en bemerkte ik dat zijn tong precies wit was. Gelukkig liet hij toe dat ik er even naar keek, en zag toen dat het serieus beschadigd moet zijn door zijn tanden. Ik besloot om toch maar te bellen naar de dierenarts met de vraag of ik mocht langskomen. Helaas kon ze niet veel doen, maar moesten we de afspraak en onderzoek van maandag afwachten. Hij kreeg nog een spuitje met pijnstiller en antibiotica, in de hoop dat het iets zou verbeteren. Hij moest ook gedwangvoerd worden, maar dat lukte maar een klein beetje. Het is ook niet evident om met een opgezwollen en ontstoken tong te eten natuurlijk. Maar tot mijn grote verbazing zag ik vanmorgen dat hij ongeveer de helft van zijn papje had opgegeten! Ik had er zijn lievelingseten ingedaan: aardbei, banaan, aardappelen, sandwich en wat dwangvoerpoeder, en ik was superblij dat hij al zelfstandig geprobeerd had om heel wat te eten.
Gelukkig ben ik bijna de ganse maandagvoormiddag vrij, zodat ik bij hem kon blijven in de praktijk. Want gezien zijn voorgeschiedenis, met twee keer een reanimatie als ze begonnen te prutsen aan zijn tanden bij voorgaande "operaties" voor zijn malocclusie, was ik superbang dat het weer zou gebeuren.
Maar hij heeft zich echt voorbeeldig gedragen! Was het door mijn aanwezigheid, of het feit dat hij wist dat het om hem te helpen was, ik weet het niet. Eerst werd alles nog een keertje bekeken, en werd alles in gereedheid gebracht om foto's te nemen van zijn kopje. En het werd al snel duidelijk dat het vooral zijn bovenste snijtanden de oorzaak van het probleem zijn! Deze moesten veel minder worden geknipt dan de onderste, maar ze zijn in de loop van zijn leven ontzettend krom gaan groeien, met nu de beschadiging van zijn tong tot gevolg. Op de foto's is duidelijk te zien dat het absoluut niet is zoals het hoort...
Na het verdict was het tijd voor de behandeling. Zijn bovenste tanden werden kortgezet met een rasp, om alle scherpe randen te vermijden. De onderste tandjes werden meteen ook bijgevijld met een dremel en ook zo kort mogelijk gemaakt. Ook de achterste tandjes werden wat bijgewerkt, maar die zagen er al bij al behoorlijk uit, toch zeker voor zijn problemen. Het etter in zijn tong werd ook zo veel mogelijk verwijderd. En tot slot werden ook zijn traankanaaltjes doorgespoeld, maar helaas bleek dat aan de linkerkant niet zo makkelijk te zijn. Waarschijnlijk door de zwelling van zijn oogje was het niet echt gelukt. Maar op termijn zal het wellicht nodig zijn om die bovenste tandjes te laten verwijderen, wat op zich ook wel een zware operatie is...
Ter vergelijking: dit is een röntgenfoto van een normaal gebit...
Na dit alles werd hij in de andere kamer gelegd, nog steeds op de warmteplaat en met een warmtelamp er bovenop, zodat hij zeker niet onderkoeld zou geraken. Hij kreeg weer een paar spuitjes toegediend, ditmaal om wakker te worden. Ik ben nog ruim een half uur bij hem gebleven, en hij richtte af en toe wel zijn kopje op, maar echt wakker was hij niet toen ik hem achterliet om te gaan werken.
Ondertussen zijn we weer goed en wel thuis, maar hij is nog altijd wat suf van de verdoving blijkbaar. Veel leven zit er nog niet in, maar ik hoop dat het stilaan wel in orde komt, en dat hij dan ook weer kan eten!
Bedankt iedereen voor het meeduimen dat het goed zou komen met mijn Speedy, ik ben superblij dat hij het gehaald heeft, want het zag er toch even niet zo goed uit. Ik ben ook fier op hem dat hij ontzettend flink geweest is bij de dierenarts, zodat ze alles goed hebben kunnen behandelen.
En uiteraard ook een dikke dankjewel aan het team van Dierenartsenpraktijk Ter Dreve in Sijsele, die altijd al mijn grote schat de beste zorgen hebben gegeven!!!
Ondertussen zijn we weer goed en wel thuis, maar hij is nog altijd wat suf van de verdoving blijkbaar. Veel leven zit er nog niet in, maar ik hoop dat het stilaan wel in orde komt, en dat hij dan ook weer kan eten!
Foto van daarnet, lekker warm onder de verwarming
Bedankt iedereen voor het meeduimen dat het goed zou komen met mijn Speedy, ik ben superblij dat hij het gehaald heeft, want het zag er toch even niet zo goed uit. Ik ben ook fier op hem dat hij ontzettend flink geweest is bij de dierenarts, zodat ze alles goed hebben kunnen behandelen.
En uiteraard ook een dikke dankjewel aan het team van Dierenartsenpraktijk Ter Dreve in Sijsele, die altijd al mijn grote schat de beste zorgen hebben gegeven!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten