Tot slot even het verhaal van Sugar, die net als zijn broer en moeder torticollis heeft gehad. Sugar is geboren op 17 januari 2006, als oepsnestje. Floppie was nog te jong om te castreren (dachten we) en zat nochtans apart van Pluisje, maar hij was er één keer over geraakt, en een maand nadien vonden we dus de kleintjes...
In september 2008 begon één oortje te hangen, en dat leek op het eerste zicht wel grappig (want ik had altijd al een hangoor gewild). Na wat opzoekwerk op het internet, kon het oorontsteking zijn, dus maar meteen naar de dierenarts. Diagnose was toen blijkbaar beginnend schurft (?), die met druppeltjes wel weg zou gaan.
Als ik me goed voorheb, genas dit wel behoorlijk, maar zijn oortje bleef af en toe wat hangen...
Eind januari 2010, toen Brownie genezen was, stak het weer de kop op, weer een oorontsteking en het hoofdje kwam schuiner te staan... Dus hij werd ook in huis genomen en mocht bij mij zitten in de mand, en Speedy hield ook hier weer hem gezelschap. Dit vind ik nog altijd een superlieve foto, dat Sugar zijn hoofdje laat rusten op z'n vriendje. Hij bleef dus in dit mandje wonen, en kreeg heel veel groenvoer (water kon ik niet bij hem zetten, omdat hij het anders ging omstoten), die hij altijd met veel smaak verorberde. Mijn Sugar was een vechtertje, en uiteraard deed ik er ook alles aan om het hem zo goed mogelijk te maken!
En die twee samen leverden ook wel nog andere leuke taferelen op!
Schattig hé, zo'n knuffel!
Het ging op en af met hem, hij kwam er weer wat door, en kon na een kleine maand weer naar buiten. Hij stond nog niet 100% op zijn pootjes en viel af en toe nog om, maar al bij al had hij er zich weer goed doorgeslaan.
Samen met Speedy ravotten
Koekoek! Hij genoot ervan om buiten te zijn en huppelde tevreden!
Begin maart 2010 bleek hij er een stuk erger aan toe, veel erger dan zijn broer even voordien. Dus ik weer naar de dierenarts om zijn 10-daagse kuur te vragen, en toen zei de dokter dat het misschien beter was om hem te laten inslapen. Maar zolang een konijn hier nog goed eet en niet afziet van de pijn, doe ik dat niet. Ik wil die beslissing niet in hun naam maken, maar als het niet anders kan, dan is het zo.
Bij momenten moest ik hem zelfs in een soort van "harnas" steken, zo'n plastic huisje voor dwergjes omkeren, met een handdoek bekleden, zodat hij recht kan zitten. Stilaan verbeterde dat op die manier. Omdat het ook zielig was dat hij de ganse dag in de mand moest zitten, zette ik hem regelmatig voor een paar minuutjes buiten. Dag per dag, stap per stap, ging het beter met hem, en kreeg hij de kracht weer in zijn pootjes om rechtop te staan en een beetje te huppelen. Op het einde was het zelfs zo dat ik op hem moest gaan jagen, en kon hij terug bij de anderen in de buitenren.
En daarna had hij geen problemen meer gehad, en is op 17 december 2011 overleden.
Dus zo zie je maar dat je je konijn zeker niet moet afschrijven, zelfs al is het zwaar ziek. Ik zou alles doen voor mijn konijnen, dus de dure bezoekjes aan de dierenarts horen er gewoon bij. Alle zieke konijnen hebben na hun torticollis door de E.Cuniculi bacterie nog een gelukkig leven hier gehad. Helaas was Sugar de eerste van het oepsnestje dat ons verlaten heeft. Vermoedelijk zat die bacterie nog steeds in zijn lichaam, en door een verminderde weerstand is het blijkbaar in de winter weer naar boven gekomen. Maar toch, meer dan anderhalf jaar langer dan dat de dierenarts hem oorspronkelijk gaf!!!
Dus zo zie je maar: als je dergelijke tekenen ziet bij je konijn, is een snel bezoek aan de dierenarts aan te raden, want de medicatie kan heel wat helpen!!!
Trouwens, het derde konijn uit het oepsnestje is Wollie, en leeft nu nog altijd! Ze heeft nog nooit symptomen gehad zoals haar broers, en is nu het oudste konijn in mijn groep met haar 7.5 jaar!!! Ik moet zeggen dat mijn konijnen veel minder kwaaltjes hebben sinds ik hen meer groenten en vooral kruiden geef, want vaak hebben die ook een geneeskrachtige of weerstandsverhogende werking. Ook sommige voeders hebben dergelijke eigenschappen, zoals Care+ van Beaphar!
Dus zo zie je maar: als je dergelijke tekenen ziet bij je konijn, is een snel bezoek aan de dierenarts aan te raden, want de medicatie kan heel wat helpen!!!
Trouwens, het derde konijn uit het oepsnestje is Wollie, en leeft nu nog altijd! Ze heeft nog nooit symptomen gehad zoals haar broers, en is nu het oudste konijn in mijn groep met haar 7.5 jaar!!! Ik moet zeggen dat mijn konijnen veel minder kwaaltjes hebben sinds ik hen meer groenten en vooral kruiden geef, want vaak hebben die ook een geneeskrachtige of weerstandsverhogende werking. Ook sommige voeders hebben dergelijke eigenschappen, zoals Care+ van Beaphar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten