Het klinkt misschien wel héél erg, maar het is het niet, hoewel... We zagen op de welbekende zoekertjessite deze advertentie, met als uitleg "gratis af te halen wit bruin vrouwelijk konijn; enkele jaren oud". Ik schuim wel regelmatig de zoekertjessites af, en hoe erg het soms is, we kunnen ze helaas niet allemaal redden. Maar toch, we kunnen maar proberen. Vooral door de foto was ik wat gealarmeerd, want zoals je kan zien, zijn haar nagels zichtbaar aan de achterpoot. Klinkt al niet goed, dus ik besloot om toch maar contact op te nemen...
Vanmorgen ben ik dan naar Alveringem gereden om Polly op te halen, ondertussen het 60ste konijn dat in de opvang terecht komt. Ik heb eerst een paar andere boerderijen bezocht tot ik de juiste eindelijk gevonden had. Een wat oudere man kwam me tegemoet op de binnenplaats, en loodste me de oude varkensstal in, die hij omgebouwd had tot "konijnenkwekerij". Nu, ik had het véél erger voorgesteld, met rijen draadkooien en konijnen die amper hun kont konden draaien, maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn. Hij nam al vrij snel onze dame uit de ren van ongeveer 1m², en plaatste ze in de transportbox. Ik stelde hem de gebruikelijke vragen omtrent voeding, leeftijd, inentingen, ... Hij had ook wel interesse om te weten welke inentingen wij gebruiken, omdat zijn DA er blijkbaar niet meer kan aangeraken, dus hij vindt de gezondheid ook wel belangrijk.
Ze is dus een jaar of 3-4, te oud dus om verder mee te kweken. Daarom werd ze dus gratis aangeboden, ook om inteelt te vermijden. We raakten zo een beetje aan de praat, en uiteindelijk heeft hij toch een poging gedaan om via een zoekertje het konijn nog een rustige oude dag te gunnen. Blijkbaar doet de kweker om de hoek er heel wat andere dingen mee, namelijk de oude konijnen worden gedood en op de mesthoop gegooid...
En dan ook even een kijkje genomen naar de andere konijnen die hij "gekweekt" had. Nu gelukkig laat hij de vrouwtjes maar een tweetal nestjes per jaar hebben (da's uiteindelijk ook al iets!), en de konijnen probeert hij aan de man te brengen om op te eten, maar da's de kant van het verhaal waar ik dus absoluut niet wil aan denken... En natuurlijk stonden al die kleine en al wat grotere konijnen op hun achterpoten, en ik liet ze snuffelen aan mijn handen en probeerde ze hier en daar te aaien. Uiteraard weer een andere manier van werken dan die man, want die brengt ze elke dag een paar keer eten (vooral gras, de kleintjes krijgen ook korrels), maar knuffelen is al helemaal uit den boze (om toch maar geen band te hebben met de konijnen). Ik zag hem raar kijken, en ik zei:"Ja, ik zie graag konijnen hé!", en toen was zijn antwoord:"Ik ook." Ja, da's idd misschien wel waar, maar ik zou het niet over mijn hart krijgen de dieren pijn te doen, laat staan te doden. Nu ja, da's uiteraard twee uitersten, van dierenbescherming als opvang naar dierenkweker voor de consumptie.
Maar wat er ook van zij, Polly is nu in goede handen. De man keek ook raar op dat ik de transportbox niet in de koffer zette, maar op de passagierszetel. Ik zet ze niet in de koffer omdat het daar ten eerste veel te warm zou zijn en ten tweede de koffer ook kapot is. Maar ik plaats konijnen altijd bij me zodat ik ze tijdens het transport in de gaten kan houden, en zei hem ook:"Ik babbel tegen hen onderweg." Ze had wel serieus wat stress tijdens het vervoer, en eenmaal thuis heb ik haar maar even laten doen en tot rust laten komen. En toen kon ik beginnen met haar manicure/pedicure...
Zoals je kan zien, lange nagels, hoogst waarschijnlijk nooit goed afgesleten op de ondergrond van het hok.
Hier zit ze met haar pootjes op de tafel, en zo zie je duidelijk dat de nagels in de weg moeten zitten bij het lopen. Ik heb de indruk dat één van haar achterpootjes ook wat schuin staat, en dat is mss zo gegroeid door de lange nagels...
De nagels beginnen zelfs al een beetje te krullen.
En dit is het resultaat van mijn pedicure... Zoals je ziet, hebben deze nageltjes nog de holle punt, wat erop wijst dat dit nog de nagels zijn van toen ze klein was...
En op de koop toe zag ik vuiligheid in haar oortjes, en het is dus overduidelijk oormijt... Ik heb de vorige eigenaar ook maar even verwittigd dat hij de andere konijnen maar even moet checken op deze vieze beestjes. In afwachting van de kruidenoliecombinatie die Ann ging voorzien tegen oormijtgevallen, heb ik maar al wat Surolan oordruppeltjes ingedaan, in de hoop dat ze snel van deze viezigheid zal afzijn...
Hier zie je in de ooropening het bruin/zwarte goedje zitten, dat zijn dus de oormijten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten