Afscheid van Reusje

Velen vragen zich misschien af hoe het met Reusje gaat.  Ik kon er nog niet vroeger over schrijven, omdat ik er  helemaal nog niet klaar voor was... Als je zo lang meevecht met een diertje, komt het einde des te harder aan, en heb nu nog verdriet dat haar geen beter leventje was gegund.  Maar toch troost ik me weer met de gedachte dat ik er alles aan gedaan heb wat mogelijk was, om haar nog een mooi leventje te kunnen geven met veel liefde en verzorging...

Mijn allerliefste Reusje heeft op 10 april haar strijd gestaakt... Twee maanden intensieve verzorging voor haar, van een echt kneusje vol mijt, vermoedelijk al 2 jaar rondzwervend op een dumpplek tot een pittige dame met veel vechtlust... Stap voor stap gingen we vooruit in het genezingsproces en het was schitterend om te zien hoe ze lichamelijk en mentaal opknapte. Ze genoot zo van haar buitentijd in het gras en het zonnetje en ondanks het feit dat haar pootjes niet deden wat moest, maakte ze toch weer een paar huppeltjes... Mijn lief lief Reusje, ik hoop dat je nu wel naar hartelust kan huppelen in de konijnenhemel, het ga je goed meid, ben zo blij dat ik jou mocht leren kennen, en je toch nog 2 maanden de hemel op aarde heb mogen geven, in tegenstelling tot je "baasjes" in het verleden...

Reusje bij binnenkomst

Na een paar dagen intensieve verzorging van de oormijt zag ze er al stukken beter uit

Een fiere dame

Altijd blij als ze buiten mocht zijn...

Lekker languit in de zon

Haar eerste huppeltje zowaar...

Na een weekendje weg haar nog even flink in bad gestoken en ondersteund door een halve transportbox, omdat ze weer een serieuze terugval had...  Helaas de laatste mooie foto van haar, want 's anderendaags vonden we haar dood in het hokje terug...

Slaapzacht, lieve Reus, tot ooit!