Ideas are like rabbits

bron: picto.graphic

Prettige vakantie

Zo, de laatste schooldag is achter de rug, dus hoog tijd voor de zomervakantie!

Dat betekent ook dat we niet meer elke dag een blogpost gaan voorzien omwille van verschillende redenen:
* onze blogmedewerkers zijn ook in vakantie, dus kunnen zij daar ten volle van genieten.

* onze volgers zullen vermoedelijk ook aan het genieten zijn van hun welverdiende vakantie!

* de zomerperiode is traditioneel een heel drukke periode voor de opvang. Enerzijds komen héél véél konijntjes logeren en die verdienen uiteraard ook onze aandacht, en anderzijds is de zomer helaas ook een drukke periode wat gedumpte konijnen betreft helaas... Dus de verantwoordelijken Vicky, Wendy en Katja hebben dan ook de handen meer dan vol... Uiteraard gaan adopties wel onverminderd door.

We zullen vanaf september weer paraat staan met leuke foto's, weetjes, informatie en dergelijke.
We gaan proberen om af en toe eens wat nieuws uit de opvang te posten, en we hopen uiteraard dat ondanks de zomerperiode er ook nog veel konijnen een nieuwe thuis kunnen vinden...

Aarzel niet om ons te contacteren bij interesse in adoptie!

KONIJNTJES TER ADOPTIE BIJ VICKY IN OOSTKAMP (HVK West):

https://vrolijkekonijnenhol.blogspot.be/p/konijnen-ter-adoptie.html

KONIJNTJES TER ADOPTIE BIJ KATJA IN HOREBEKE (HVK Oost):

https://vrolijkekonijnenhol.blogspot.be/p/konijnen-ter-adoptie-hvk-oost.html

KONIJNTJES TER ADOPTIE BIJ WENDY IN TEMSE (HVK Noord):

https://vrolijkekonijnenhol.blogspot.be/p/konijnen-ter-adoptie-hvk-noord.html

Rabbits are like angels!

bron: best4bunny.com

Haasachtigen, de familie van het konijn

Haasachtigen, de familie van het konijn

Konijnen zijn geen knaagdieren, zoals vaak wordt gedacht. Konijnen behoren tot de haasachtigen. Het verschil zit hem onder andere in de tanden, konijnen hebben achter de snijtanden nog stifttanden, knaagdieren hebben die niet. Er zit ook nog verschil in het bloed, de samenstelling van het bloed van knaagdieren is heel anders dan dat van konijnen (haasachtigen).

Familie van de haasachtigen

Haasachtigen worden onderverdeeld in  2 families, de fluithazen of pika's (Ochotonidae) en de hazen en konijnen (Leporidae).

Op de foto rechts zie je een pika. Er bestaan verschillende soorten pika's (of fluithazen), maar daar gaan wij in dit artikel niet op in.

De familie van de hazen en konijnen bestaat niet alleen uit de hazen en konijnen die wij kennen, maar ook uit allerlei andere soorten die minder bekend zijn in ons land.

Dit zijn een aantal van de soorten hazen en konijnen (Leporidae) die er zijn. Deze soorten kunnen ook weer uit verschillende ondersoorten bestaan:


Bengaalse konijn ( Caprolagus )

Dwergkonijn ( Brachylagus )

Echte haas (lepus)

Hottentothaas (Bunolagus )

Katoenstaartkonijn (Sylvilagus)

Konijn (Oryctolagus )

Midden Afrikaanse konijn (Poelagus)

Rode rotshaas (Pronolagus )

Sumatraanse konijn of gestreepte konijn (Nesolagus)

Vulkaankonijn (Romerolagus)

Amamikonijn of Rioe-Kioe konijn (Pentalagus)

 

Overzicht van het geslacht lepus

  --- Ondersoort  Macrotolagus
- Ezelshaas, Lepus alleni

--- Ondersoort  Poecilolagus
- Sneeuwschoen haas, Lepus americanus

--- Ondersoort  Lepus
- Poolhaas, Lepus arcticus
- Alaskahaas, Lepus othus
- Berghaas, Lepus timidus

--- Ondersoort  Proeulagus
- Zwartstaarthaas, Lepus californicus
- Witflankhaas, Lepus callotis
- Kaapse haas, Lepus capensis
- Mexicaanse haas, Lepus flavigularis
- Zwarte Ezelhaas, Lepus insularis
- Struikhaas, Lepus saxatilis
- Woestijn haas , Lepus tibetanus
- Tolaihaas, Lepus tolai

--- Ondersoort  Eulagos
- Cantabrische haas, Lepus castroviejoi
- Yunnan haas, Lepus comus
- Korea haas, Lepus coreanus
- Corsicaanse haas, Lepus corsicanus
- Europese haas, Lepus europaeus
- Iberische haas, Lepus granatensis
- Mandsjoerijse haas, Lepus mandschuricus
- Tibetaanse haas, Lepus oiostolus
- Ethiopische hooglandhaas, Lepus starcki
- Prairiehaas, Lepus townsendii
       

--- Ondersoort  Sabanalagus
- Ethiopische haas, Lepus fagani
- Savannehaas, Lepus microtis

--- Ondersoort  Indolagus
- Hainanhaas, Lepus hainanus
- Zwartnek haas, Lepus nigricollis
- Birmaanse haas, Lepus peguensis

--- Ondersoort  Sinolagus
- Chinese haas, Lepus sinensis
       

--- Ondersoort  Tarimolagus
- Jarkandhaas, Lepus yarkandensis
       

Onzeker waartoe de soorten behoren:
- Japanse haas, Lepus brachyurus
- Abessijnse haas, Lepus habessinicus

Hazen en konijnen in Europa

Van de soorten hazen en konijnen die er zijn, komen acht soorten van nature in Europa voor.  Eén soort daarvan is helaas wel uitgestorven. Onderstaande soorten komen in Europa voor:

 Kaapse haas (Lepus capensis)
 Cantabrische haas (Lepus castroviejoi)
 Corsicaanse haas (Lepus corsicanus)
 Haas (Lepus europaeus)
 Iberische haas (Lepus granatensis)
 Sneeuwhaas (Lepus timidus)
 Konijn (Oryctolagus cuniculus)
 Sardijnse fluithaas (Prolagus sardus)

De grootste oren?

Een opvallende verschijning is de Ezelhaas, met zijn grote oren:

Verschillen tussen hazen en konijnen

Konijnen behoren dan wel tot dezelfde familie als de haasachtigen, toch zijn er een aantal verschillen tussen hazen en konijnen.
Er zijn verschillen die je aan een haas of konijn kunt zien; hazen zijn twee keer zo groot als konijnen, een haas rent harder dan een konijn, de onderwol van hazen is gelig-wit en die van konijnen kan verschillende kleuren hebben. Ook staan hazen hoger op hun poten en hebben ze langere voorpoten.
Er zijn verschillen in het gedrag; konijnen leven onder de grond en hazen boven de grond, konijnen leven in groepen en hazen alleen, hazen werpen hun jongen in het open veld, en konijnen maken een hol voor ze werpen en vullen het met haren en takjes. Hazen paren als ze rennen, konijnen paren als ze stil zitten.
Ook is er nog een verschil dat je met het blote oog niet kunt zien, hazen hebben namelijk 48 chromosomen en konijnen hebben 44 chromosomen. Door het verschil in chromosomen is het niet mogelijk om konijnen en hazen te kruisen.

bron: https://www.bunnybunch.nl/informatie/cat/hazen-wildekonijnen/post/haasachtigen/

Adopt, don't shop!

Aarzel niet om ons te contacteren bij interesse in adoptie!

KONIJNTJES TER ADOPTIE BIJ VICKY IN OOSTKAMP (HVK West):

https://vrolijkekonijnenhol.blogspot.be/p/konijnen-ter-adoptie.html

KONIJNTJES TER ADOPTIE BIJ KATJA IN HOREBEKE (HVK Oost):

https://vrolijkekonijnenhol.blogspot.be/p/konijnen-ter-adoptie-hvk-oost.html

KONIJNTJES TER ADOPTIE BIJ WENDY IN TEMSE (HVK Noord):

https://vrolijkekonijnenhol.blogspot.be/p/konijnen-ter-adoptie-hvk-noord.html

Het tam konijn

Tam konijn

Tam konijn

Het konijn is in een vrij groot aantal vormen gedomesticeerd (tot huisdier gekweekt). Bij de gedomesticeerde vormen worden volgens de Nederlandse standaard de diverse rassen onderscheiden: zie Lijst van konijnenrassen.

Het konijn werd al in de Romeinse tijd in hokken gehouden om ze vet te mesten, maar nog niet gedomesticeerd. Het dier werd gehouden voor het vlees en de vacht. De Romeinen hielden het konijn in parkjes met hoge muren, de zogenaamde leporaria. Behalve volwassen dieren aten zij ook pasgeboren konijntjes, die als delicatesse werden beschouwd. In middeleeuwse kloosters werden ze eveneens gehouden en verhandeld. De eerste veranderingen in de skeletstructuur van konijnen werd door archeologen pas gevonden bij dieren uit de 18e eeuw. Dit zijn de eerste sporen die duidelijk wijzen op domesticatie.^[8][9] Pas in het midden van de 19e eeuw werden konijnen ook als hobbydier gehouden, waarbij er speciale konijnententoonstellingen werden gehouden. Na de Tweede Wereldoorlog werd het konijn een populair gezelschapsdier.

Uiterlijk

Konijnenrassen variëren zeer van grootte, kleur, vachtlengte en in de stand van de oren. Een groot ras zoals de Vlaamse Reus kan meer dan acht kilogram wegen, terwijl dwergkonijnen nauwelijks een kilogram wegen. Het gewone konijn weegt ongeveer anderhalf tot twee kilogram.

Tamme dieren kunnen allerlei kleuren hebben: wit, bruin, roestbruin, zwart, grijs, blauw, agouti, etc. Ook zijn er dieren met meerdere kleuren en opvallende tekeningpatronen, als gevlekte konijnen. Over het algemeen hebben tamme konijnen een korte vacht, maar het Angorakonijn heeft juist een snelgroeiende, wollenvacht. Kruisingen tussen wilde en tamme konijnen brengen meestal sterke, veelbehaarde jongen voort die ook allerlei kleuren kunnen hebben.

Een konijn bezit geen hoektanden. In de bovenkaak zitten er wel twee stifttanden, twee zeer grote snijtanden, zes voorkiezen en zes kiezen. Op deze kleine tandjes (stifttanden) rusten de onderste snijtanden wanneer het dier niet eet. In de onderkaak heeft het konijn twee zeer grote snijtanden, vier voorkiezen en zes kiezen.

Ziekten en problemen

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Konijn met myxomatose

Konijnen zijn heel kwetsbaar voor ziekten en dan vooral voor myxomatose en rabbit haemorrhagic disease (RHD), twee virusziekten. Als een konijn zo'n ziekte eenmaal heeft, is het meestal niet meer te redden. Tamme konijnen kunnen ingeënt worden tegen deze ziekten: eenmaal per jaar tegen RHD en tweemaal tegen myxomatose. Tegenwoordig is er ook een vaccin dat 1 jaar werkzaam is voor beide ziektes, wel is hier een incubatietijd van drie weken en schijnt dit vaccin minder tegen RHD te werken als deze al eerder door de zogenoemde Cunical is toegediend.

Er zijn ook enkele veelvoorkomende problemen bij konijnen waaronder "olifantentanden". De tanden van een konijn groeien altijd door. Wanneer de voortanden niet goed aangelegd zijn of beschadigd zijn geraakt, groeien deze scheef door. Ze raken dan de tegenoverliggende voortanden niet meer en worden te lang. Een gezond konijn zal zijn voortanden slijten door het eten van vezelrijke producten, zoals gras, hooi en bladgroente. Vaak wordt foutief aangenomen dat voor de slijtage van de voortanden takken of iets dergelijks nodig zijn. Desondanks zal een konijn graag gebruikmaken van wilgentakken, waarvan het hout niet splintert. Dieren met voortanden die te lang doorgroeien kunnen hun mond niet dichtdoen, wat de dieren verhindert te eten. De dieren zullen verhongeren als de tanden niet door bijvoorbeeld een dierenarts worden afgeslepen. Het is een grove fout om tanden te knippen (in plaats van te slijpen). Bij het knippen wordt zoveel kracht gebruikt dat de tanden kunnen splijten of barsten wat ontstekingen met abcesvorming kan veroorzaken. Daarom is het beter ze af te slijpen. Het is nog beter om de tanden van het konijn te laten verwijderen door een dierenarts. Er moet dan wel rekening worden gehouden dat het voedsel van het konijn dan in kleine hapklare brokken wordt aangeboden. De meeste konijnen passen zich goed aan om zonder voortanden te eten. Ze zijn immers gewend geraakt om hun voortanden niet te kunnen gebruiken.

Een minder vaak voorkomend probleem bij te dikke dieren, oudere dieren en dieren die een onjuist dieet krijgen, is een klomp nachtkeutels die aan het achterste blijft kleven. Dit is te voorkomen door de konijnen het juiste dieet te geven. Mocht het toch voorkomen, is dit het best te verwijderen door het dier te badderen in een lauw waterbadje en voorzichtig weg te knippen met een nagelschaartje. Een bezoek aan de dierenarts is eveneens aan te raden, vooral als de keutels niet verwijderd kunnen worden. In de lente, zomer en herfst kunnen er vliegen op de uitwerpselen afkomen. Deze zullen het konijn infecteren met maden, waardoor het konijn de ziekte Myiasis riskeert. Hierdoor wordt het onderhuids weefsel van het konijn geïnfesteerd door de vliegenlarven. De maden moeten manueel worden verwijderd, en een behandeling met antibiotica is in veel gevallen noodzakelijk. Konijnen lopen vooral in de warmere seizoenen het risico deze ziekte te krijgen. Door het stro droog en de hokjes opgeruimd te houden, blijven vliegen weg.

Konijnen hebben een zeer gevoelige spijsvertering. Om haar optimaal te functioneren heeft het konijn vooral behoefte aan een grote vezelopname. Die haalt het voornamelijk uit gras, hooi en bladgroente. In bepaalde situaties, zoals bij pijn, stress of tijdens de verharing gaan konijnen weleens minder eten en dit veroorzaakt een vertraagde darmwerking. Hierdoor ontstaat "gas" in de darmen, wat voor het dier zeer pijnlijk is en waardoor het stopt met eten. De spijsvertering loopt dan het risico helemaal stil te vallen en als hier niet op gereageerd wordt, zal het dier sterven. Daarom geldt als vuistregel: een konijn dat niet eet is een ziek konijn. Een bezoek aan de dierenarts is dan noodzakelijk.

Verzorging

Tamme konijnen in een buitenren

Voedend moederkonijn

Konijnen zijn van huis uit groepsdieren, echter is het niet verstandig om meer dan twee dieren in een ren te houden. Konijnen kunnen rivaliserend gedrag gaan vertonen in kleinere ruimtes, wat uit kan lopen op hevige gevechten. Dit is niet per definitie zo, maar meestal wordt aangeraden om twee konijnen te houden. Als je aan twee dieren wilt beginnen is de beste combinatie een gecastreerd mannetje met een gesteriliseerd vrouwtje. Konijnen kunnen ook op latere leeftijd aan elkaar gekoppeld worden. Dit vraagt wel om een nauwkeurige aanpak. De (eventueel. gesteriliseerde) voedster en het gecastreerde mannetje moeten elkaar eerst leren kennen in een neutrale ruimte (voor geen van de konijnen bekend). Daarna vraagt het een regelmaat van koppelen, splitsen, hokken aan elkaar schuiven en observeren. U moet vooral geduld hebben. Een vierdaagse koppeling werkt in de praktijk zeer goed. In de diverse dierenopvangcentra waar ook knaagdieren worden gehuisvest zijn ze vaak op de hoogte van het karakter van een konijn en de regels omtrent koppelen.

Redenen om een voedster (al is de ram gecastreerd) toch te laten steriliseren:

Tegen die tijd dat een voedster 4-5 jaar is heeft zij - mede afhankelijk van het ras - een kans van 50-80% om te sterven aan baarmoeder(hals)kanker. Het bakerpraatje dat dit niet zo zou zijn als zij een nest heeft gehad moet krachtig uit de wereld geholpen worden. Aantasting van de baarmoeder door kanker en ontstekingen is helaas zeer veelvoorkomend. Dring er dan ook op aan dat bij sterilisatie óók de baarmoeder (al is het maar deels) wordt verwijderd - want dit is niet altijd standaard het geval.

Konijnen kunnen zowel binnen als buiten leven in een hok. Konijnen kunnen goed tegen kou maar niet tegen tocht, nattigheid en felle zon. Ze hoeven dan ook niet tijdens een vorstperiode in een schuur gezet, tot −15 graden Celsiuskunnen ze prima leven. Wel hebben konijnen een warm tochtvrij hok nodig met voldoende stro. Konijnen kunnen ook makkelijk binnen leven. De dieren zijn erg schoon en verspreiden geen nare luchtjes, zolang je de kooi maar op tijd schoonmaakt. Omdat konijnen veel lichaamsbeweging nodig hebben moet je ze regelmatig los laten lopen in een grote (buiten)ren of in de kamer, zolang de dieren niet bij giftige planten en elektrische bedrading kunnen komen. Bedrading kan worden weggewerkt in plinten en goten.

Konijnen zijn uitzonderlijk zindelijke dieren. Het is overbodig om ze in bad te doen. Soms, bij warm weer, zal het konijn bevuild stro opgraven om zich te koelen. Hierdoor ontstaan plekken in de vacht die moeilijk te verwijderen zijn. Een wasbeurt kan helpen, maar meestal verliest het konijn de plekken pas tijdens de rui. Kuis het hok dus op tijd uit. Je moet je konijn iedere week even borstelen. Dit is goed voor de bloedsomloop van het konijn en de oude haren worden verwijderd. De tanden van het konijn groeien altijd door en ze moeten dus af kunnen slijten. Het beste is veel hooi en takken (zoals de splintervrije wilgentakken) waarop ze kunnen knagen. Te lange tanden hinderen het konijn bij het eten. Ook bij een goede voeding komt het voor dat de tanden door een verkeerde stand te lang worden en doorgroeien, deze moeten dan door de dierenarts worden geknipt of geslepen.^[10] De nagels van het konijn moet je elke twee à drie maanden knippen.

Het beste is om kleine stukjes van zo veel mogelijk verschillende groenten tegelijk te geven, in plaats van veel van één soort groente. De wilde konijnen in de natuur eten ook heel gevarieerd en eten overal een klein beetje van. Voorbeelden van goede groenten om te geven zijn: andijvie, veldsla, broccoli, venkel, bleekselderij, knolselderij, koolrabi, wortelen en wortelloof, het loof van radijsjes, blaadjes witlof, paksoi, waterkers, aangevuld met een takje peterselie of selderij. Geef konijnen steeds genoeg vezels. Vul korrels of groenvoer steeds aan met hooi of gras. Zonder vezels riskeert het konijn diarree of dikkebuikenziekte.

Er zijn in de natuur nog veel meer kruiden en planten die goed zijn voor konijnen, als weegbree, wilde achillea, herderstasje, boerenwormkruid, absintalsem, de bloemen en het blad van de paardenbloem, dovenetel etc. De jonge toppen van de brandnetel zijn zeer gezond, maar ze moeten wel eerst een dag liggen om de "brand" eruit te laten gaan.

Opletten met: prei, ui, bieslook, bonen, erwten, maïs, vaste kool, spruitjes. Te veel klaver geeft ook problemen, net zoals veel nat gras. Afgemaaid gras mag nooit gegeven worden, geplukt of geknipt lang gras wel. Met koolsoorten en sla en witlof moet je voorzichtig zijn, omdat een konijn daar heel snel gasvorming van krijgt, wat ook weer dodelijk kan zijn. Het is beter om van de koolsoorten een beetje bloemkool en 's winters boerenkool te geven.

Huisvesting

De hokken die vaak in dierenwinkels en bouwmarkten worden verkocht zijn eigenlijk te klein om een konijn continu in te huisvesten. Konijnen hebben ruimte nodig om te rennen, te springen te spelen en te graven, ook om voor elkaar weg te vluchten. Men kan rustig uitgaan van minimaal 1 à 2 vierkante meter per konijn. Hokken die voor kippen gebruikt worden zijn met wat kleine aanpassingen vaak zeer geschikte konijnenhokken. De dierenwinkelhokken zijn overigens met toevoeging van een ren ook redelijk geschikt. Konijnen hebben graag ondergrondse graafruimte. Die graafruimte moet afgeschermd met stevig gaas, zodat het voor bunzings en martersonmogelijk is om in het hok te komen.

Konijnen hebben de behoefte om te spelen. Ze zullen speelgoed erg op prijs stellen. Geschikt speelgoed is onder meer: een kartonnen doos met een gat erin (om in te kruipen/bovenop te springen), lege toiletpapierrolletjes (om mee te gooien), een tennisbal aan een touwtje ophangen (om tegenaan te botsen), rotanballetjes (om te knagen en om te gooien), een oud telefoonboek (om te scheuren), een grote bak met aarde (om in te graven/wroeten), wilgentakken (om op te knagen), een stuk oud tapijt (om te krabben). Het speelgoed zal gesloopt worden, een teken dat het konijn het leuk vindt. Haal papier en kartonnen speelgoed weg als het konijn het daadwerkelijk opeet, dit kan verstoppingen veroorzaken. In de meeste dierenwinkels vind je ook speeltjes voor konijnen, bijvoorbeeld een speelbal waarin "snoepjes" zoals gedroogde banaan, rozijnen of andere commerciële snoepjes kunnen worden gestopt.

Konijnenrassen

Polygoonjournaal uit 1939. Tentoonstelling van raskonijnen, georganiseerd door de Konijnenfokkers Vereniging "Het Raskonijn" te Haarlem. Zonder geluid.

Historisch zijn de Nederlanden grote exporteurs geweest van gedomesticeerde konijnen, zowel voor pels als in de vleeshandel. Dit komt tot uiting in de grote hoeveelheid verschillende rassen die in het gebied worden gekweekt. De laatste 100 jaar is de populariteit van het konijn als slachtdier of bron voor bont sterk afgenomen. Bovendien is het veel economischer geworden om zich in de industriële kweek toe te leggen op groot-schaalrassen of albino's. De historische rassen werden dus opzij geschoven en bleven slechts in handen van een beperkt aantal hobbyisten. Sinds kort is er een noodkreet gerezen om dit levend erfgoed te beschermen. Speciale verenigingen houden zich bezig met wedstrijden en het in stand houden van zeldzame populaties.

Zie ook: Lijst van konijnenrassen

Ras	Afkomst
Blauw van Sint-Niklaas	Oost-Vlaanderen
(Blauw) Van Beveren	Oost-Vlaanderen
Vlaamse reus	Oost-Vlaanderen
Steenkonijn	Vlaanderen
Belgische haas	Antwerpen
Blauw van Ham	Wallonië
Parelgrijs van Halle	België
Belgisch zilver	Frankrijk/België
Wit van Dendermonde	Oost-Vlaanderen

Kwekers helpen je meestal op weg en kun je contacteren via een vereniging. Als je zelf een raskonijn wilt aanschaffen, voor de sport, of de schoonheid, hou er dan rekening mee dat sommige dieren meer zorg vereisen dan andere. Kweken kost ook tijd en ruimte, zoals sommige nesten tot 10 jongen kunnen bevatten! Hou er dus rekening mee dat je jongen zult moeten verkopen of laten slachten.

Als productiedier

Konijnen worden ook gehouden voor de productie van vlees. In Nederland werden in 2010 bijna 300.000 konijnen voor het vlees gehouden.^[11] Vleeskonijnen worden vaak gehouden in kooien van 50 bij 70 centimeter, waarbij ze in groepen van ongeveer 6 worden gehouden.^[12] In Nederland geldt sinds 2006 voor het houden van vleeskonijnen de Verordening welzijnsnormen konijnen^[13] van het Productschap Pluimvee en Eieren. Konijnen worden daarnaast ook gehouden als proefdier,^[14] voor hun wol^[15] en hun pels.^[12]

bron: wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Konijn_(dier)#Wild_konijn

Gas en verstopping bij konijnen

Gas en verstopping komen veel voor bij konijnen. Helaas gaan er ook veel konijnen aan dood omdat baasjes de symptomen niet goed herkennen en vaak ook niet weten wat ze moeten doen. Hieronder duidelijk uitgelegd hoe je gas en verstoppingen kunt herkennen en wat je moet weten om jouw konijn weer beter te maken.

Gas

Hoe herken je het?

Het konijn heeft een harde borrelende buik, of echt doodse stilte (lichte geluidjes is normaal, een beetje zacht borrelen), konijn gedraagt zich anders, wil met rust gelaten worden, ogen half dicht, eet niet, reageert na een tijdje op helemaal niets meer. Konijn ligt in een vreemde houding, half op de zij of met de borst op de grond en de kont omhoog, of zit heel erg rechtop, konijn is onrustig, trapt stro weg, ademt snel, de buik voelt heel hard of heel zacht aan, bij het optillen kan het konijn echt helemaal slap zijn. Je ziet geen keutels of wat natte keutels.

 

Wat moet je doen?

Bel de dierenarts. Als je jouw konijn de verkeerde diagnose geeft en behandeld voor gas, en het blijkt een verstopping te zijn, kan dit zeer nadelig uitpakken.Een dierenartsbezoek kan duidelijkheid geven wat er aan de hand is en samen kunnen jullie de juiste behandeling bepalen. Zorg wel dat je bij een dierenarts uit komt die verstand heeft van konijnen. Je zal niet het eerste konijnenbaasje zijn die op de stoep staat bij een dierenarts die het ziet als onzinnig dat je daar met jouw konijn staat. Met als gevolg dat je de volgende dag een dood konijn hebt.  Dit soort dingen gebeuren nou eenmaal vaak net op ongelukkige momenten zoals in een weekend, 's avonds of op een feestdag. Welk moment het ook is, bel de konijnkundige dierenarts en ga er langs.

Buitenkonijnen moeten gelijk naar binnengehaald worden. Konijnen met gas krijgen het koud en raken dan in shock. Stop je konijn lekker tussen dekens en als hij erg koud aanvoelt geef hem een kruik of snugglesafe. Temperatuur je konijn: normaal is tussen 38,5 en 40 graden, is dit te laag (onder de 37,5) dan moet je met spoed naar de dierenarts. Vervoer je konijn dan warm. De dierenarts zal een infuus geven en soms medicatie.

Zelf kun je een konijn dat gas heeft medicatie geven uit je EHBO doos; er zijn een aantal anti-gas middelen voor baby's die ook voor konijnen geschikt zijn. Bijvoorbeeld Infacol. Geef dit echter alleen in overleg met de dierenarts. Het is namelijk afhankelijk van waar het gas zich bevind of een anti-gasmiddel zal helpen. Je kunt je konijn er ook zieker mee maken! Eerst goed overleggen met de dierenarts dus. Je kunt je konijn wel een buikmassage geven, masseer voorzichtig met je vingertoppen van de bovenkant van de buik omlaag. Als je konijn stil blijft zitten betekend dat dat je konijn het fijn vind, als hij weg wil moet je er mee stoppen.

Probeer je konijn te motiveren te eten, dit zal je konijn pas doen als de pijn weggaat. Geef je konijn elk half uur ook wat water, een paar ml is genoeg, maar een konijn moet drinken. Als je konijn na 12 uur nog niets eet moet je starten met dwangvoeren.  Als dat niet lukt (als je konijn alles uit de mond laat lopen of slap word) ga dan direct naar de dierenarts voor een infuus en medicatie. In het artikel konijnen EHBO kun je zien hoe je een konijn moet dwangvoeren.
Zet je konijn nog niet direct buiten als het over lijkt te zijn, wacht eventjes af om te zien of hij goed opknapt.
Denk er wel aan dat gas geen ziekte op zich is. Het is een symptoom. Het is dus altijd nodig om een dierenarts te raadplegen voor verder onderzoek.

Verstopping

Hoe herken je het?

Het konijn gedraagt zich normaal, maar eet minder en de keutels veranderen, dit kan op verschillende manieren:
- keutels worden steeds kleiner
- kettingkeutels
- keutels krijgen een andere vorm en zij net groter Uiteindelijk stopt je konijn met eten en keutelen als de darmwerking zodanig vertraagd is dat het voedsel in de darmen gaat gisten en gas veroorzaakt.

Wat moet je doen?

Bel ook in dit geval de dierenarts voor je verder iets onderneemt. Zorg er ook nu voor dat je bij een dierenarts uit komt die verstand heeft van konijnen. Je zal niet het eerste konijnenbaasje zijn die op de stoep staat bij een dierenarts die het ziet als onzinnig dat je daar met jouw konijn staat. Met als gevolg dat je de volgende dag een dood konijn hebt.  Dit soort dingen gebeuren nou eenmaal vaak net op ongelukkige momenten zoals in een weekend, 's avonds of op een feestdag. Welk moment het ook is, bel de konijnkundige dierenarts en ga er langs.

Zorg dat je konijn genoeg drinkt! Geef water op de manier van het dwangvoeren. Geef je konijn geen droogvoer en zoveel mogelijk verse donkergroene bladgroentes en maak deze vochtig. Als je droogvoer geeft of gaat dwangvoeren maak je de verstopping erger, omdat het voedsel nergens heen kan.  De darmen zullen dan oprekken en dat is erg pijnlijk voor konijnen. Overleg dus altijd met de dierenarts of dwangvoeren wel of geen optie is. Een konijn met verstopping heeft veel vezels nodig, die stimuleren de darmen. De dierenarts kan een laxeermiddel geven dat je een paar maal per dag moet geven. Let wel op, laxeermiddelen onttrekken vocht aan het konijnenlichaam. Ook hierbij is het dus ontzettend belangrijk dat het konijn voldoende vocht binnen krijgt!

Om verstoppingen te voorkomen, zorg dat je konijn voldoende water drinkt. Ook kun je prozyme of vers ananassap geven. Pas daar er echter wel mee op, in beide zit een enzym wat de haren afbreekt, maar dat enzym breekt ook andere lichaamseigen cellen af. Als je deze middelen geeft op het moment dat jouw konijn al verstopping heeft blijft het lang in de maag en is er een grote kans dat jouw konijn bovenop een verstopping ook nog een maagzweer krijgt.  Zorg er vooral voor dat jouw konijn genoeg water drinkt, om verstopping in het vervolg te voorkomen.

Als de verstopping voorbij is kan het zijn dat de keutels van jouw konijn vreemde vormen hebben. Dat is heel normaal. Zodra de spijsvertering weer goed op gang is, zullen de keutels weer mooi rond worden. Meer informatie over konijnenkeutels in dit artikel.

Op een rijtje

Om het even duidelijk op een rijtje te zetten:
- Beginnende verstopping: water en vezels (hooi en natte groentes). Eventueel ook ananassap of Prozyme geven.
- Verstopping (niet meer eten voorafgegaan door kleine keutels): Direct naar de dierenarts! De dierenarts kan een laxeermiddel geven, pijnstillers en vocht.
- Als je konijn te lang niet eet, begin dan met dwangvoeren. Pas wel op, als je gaat dwangvoeren terwijl er nog niets aan de verstopping is gedaan, komt het niet goed met jouw konijn!

Het is dus altijd verstandig om voor de zekerheid toch contact op te nemen met de dierenarts. Als het een lichte / beginnende aanval is kun je het misschien wel redden met je EHBO-kitje, maar als het langer duurt moet je toch echt de hulp van een dierenarts hebben. Daarnaast is het ook altijd mogelijk dat je dingen toch verkeerd interpreteert, en het misschien wel helemaal geen gas of verstopping is!

Oorzaken

In veel gevallen is gas en verstopping niet het probleem, maar een symptoom van een achterliggend probleem. Er is eigenlijk altijd een achterliggende oorzaak waardoor de problemen ontstaan. Dit kan komen door voedingsfouten, te weinig hooi eten of een slechte kwaliteit brok bijvoorbeeld. Ook stress kan de problemen veroorzaken. Stress kan komen door traumatsche gebeurtenissen zoals het verlies van een maatje, stress van een koppeling, maar bijvoorbeeld ook door de stress die ontstaat als een konijn jeuk heeft bij bijv vachtmijt. 

Ook medische problemen kunnen gas en verstopping veroorzaken. Een zwakke gezondheid door EC of door wormbesmettingen bijvoorbeeld. Problemen met tanden en kiezen, waardoor het voedsel niet juist verwerkt kan worden kunnen ook gas en verstopping veroorzaken. Leg je er dus niet zomaar bij neer dat jouw konijn(en) gevoelig zijn voor deze problemen, maar zoek echt door om de achterliggende oorzaak te achterhalen. Zo kun je zorgen dat de aanvallen minder vaak voorkomen en/of zelfs verdwijnen.

bron: https://www.bunnybunch.nl/informatie/cat/konijnen-medischeinformatie/post/gas-verstopping-bij-konijnen/

Het wild konijn

Wild konijn

Wild konijn op Ameland

Het wilde konijn heeft een kop-romplengte van 34 tot 50 centimeter en een lichaamsgewicht van 1,2 tot 2,5 kilogram. De staart is 4 tot 8 centimeter lang. Wilde konijnen hebben voornamelijk een grijsbruine kleur, wildkleur of agouti genaamd. De dieren hebben ook een roodbruine vlek in de nek. De oren hebben een bruin puntje, de bovenzijde van de staart is zwartbruin. De buikzijde is blauwig grijs van kleur, de onderzijde van de staart is wit. Deze valt zeer op als hij wordt opgewipt. Sommige konijnen die maar half wild zijn kunnen wit of zwart zijn. Bij het wilde konijn zijn de oren maximaal tien centimeter lang en korter dan de kop.

Leefwijze

Het konijn is een schemerdier (ook wel schemeractief genoemd). Het konijn leeft van een grote variatie aan plantaardig voedsel: grassen, kruiden, loten, knollen, bast en akkergewassen als graan en kool. Ook eten ze hun eigen uitwerpselen (coprofagie). Dit is een soort van herkauwing in twee fasen, na de eerste vertering eet het konijn de uitwerpselen rechtstreeks uit het rectum. Het is dus helemaal niet erg om de keutels uit het hok weg te nemen, zoals veel mensen soms denken.

Het konijn leeft in grote groepen in een uitgebreid gangenstelsel. Het konijnenhol wordt meestal aangelegd in een heuvel of een andere helling, als een duin. De ingang heeft een diameter van tien tot vijftig centimeter. In Noordoost-Schotland legt hij ook "legers" aan, als een haas. Ze wagen zich zelden verder dan 400 meter van het hol af.

Bij lage dichtheden leeft het konijn in paarverband, bij hoge dichtheden in groepen van ongeveer twintig volwassen dieren en hun jongen. Binnen zo'n groep vormen zich subgroepjes, bestaande uit één tot vijf mannetjes en één tot zes vrouwtjes. Zo'n subgroepje heeft zijn eigen graasplek, die het meestal verdedigt tegen andere dieren. Binnen een groep heerst een rangorde, waarbij de dominante dieren de beste nesten betrekken, vlak bij het centrum van de kolonie. De jongen van dominante dieren staan later vaak ook hoog in de hiërarchie.

Territoria worden gemarkeerd door geurklieren onder de kin, urine en hopen keutels. De dominante mannetjes binnen een groep hebben de grootste klieren en zijn verantwoordelijk voor het meeste markeren. Bij gevaar stampt het konijn met zijn achterpoten. Ze kunnen een topsnelheid van 55 km/u halen, maar houden dit niet lang vol.

Voortplanting

De eisprong van het vrouwtje wordt door de paring in gang gezet en is ongeveer 12 uur later voltooid. Vandaar dat zowat alle paringen in zwangerschap resulteren. 60% van de zwangerschappen wordt echter niet voldragen. De embryo's kunnen vanaf de 12e dag opgelost worden en door de baarmoederwand in 2 dagen volledig opgenomen.^[6] Het is niet geheel duidelijk waarom dit gebeurt. Waarschijnlijk wordt deze "interne abortus" veroorzaakt door een te geringe beschikbaarheid aan eiwit in het dieet. Dit zou ook verklaren waarom wilde konijnenjongen geboren worden tussen maart en augustus, terwijl tamme konijnen het hele jaar door jongen krijgen. Het beschikbare voedsel van wilde konijnen in de winter is karig en bevat zeer weinig eiwit. In de vroege lente en zomer bevatten het voor wilde konijnen beschikbare jonge groene gras en de jonge planten veel eiwitten. Het voedsel van tamme konijnen daarentegen is het hele jaar constant in termen van eiwit door het voeren van korrels, wellicht vandaar dat zij het hele jaar nesten kunnen krijgen.

De draagtijd van een konijnen is 28–31 dagen. Reeds enige uren na de geboorte van de jongen is het wijfje weer paringsbereid en wordt opnieuw gedekt, zodat zij tijdens de zoogperiode reeds nieuwe embryo's in haar baarmoeder herbergt.

Per jaar kan een vrouwtje drie tot zeven worpen krijgen, met een minimum interval van dertig dagen.

Nog een bijzonderheid van konijnen is dat de mannelijke embryo's in de baarmoeder in de minderheid zijn ten opzichte van de vrouwelijke. Na de geboorte verschuift die verhouding nog verder, zodat er ten slotte 100 rammen op 130 moertjes overblijven.

Jongen worden geboren in een aparte ondergrondse nestkamer, die aan het uiteinde ligt van een één à twee meter lange gang. Het nest waarin de jongen worden geboren bestaat uit gras en mos en is bedekt met vacht uit de buik van de moeder. Onderdanige vrouwtjes leggen meestal simpelere holen aan waar de jongen worden geboren. Jongen zijn bij de geboorte kaal en blind, en wegen 30 tot 35 gram. Na tien dagen gaan de ogen open. Ze worden 28 dagen lang gezoogd. Het moerkonijn bezoekt de jongen slechts vijf minuten per dag om ze te zogen.

Het mannetje beschermt jonge konijnen tegen andere konijnen, die zich agressief kunnen gedragen tegenover vreemde jongen en deze zelfs doden. In gevangenschap komt het echter regelmatig voor dat het mannetje zelf de jongen doodt. Vrouwtjes zijn na vier maanden geslachtsrijp, mannetjes na drie maanden. Jongen die vroeg in het jaar geboren worden, kunnen zich nog hetzelfde jaar voortplanten.

Het konijn wordt in het wild maximaal negen jaar oud. Tamme konijnen kunnen, als ze goed verzorgd worden, wel twaalf jaar oud worden. Onder normale omstandigheden (in een hok, altijd genoeg eten) worden tamme konijnen ongeveer vijf tot zeven jaar, meestal gaan ze dan dood omdat ze te dik worden.

Verspreiding

Oorspronkelijk komt het konijn enkel voor op het Iberisch Schiereiland. Spanje heeft zijn naam te danken aan het konijn. Toen de Feniciërs rond de 11e eeuw v.Chr. het Iberisch Schiereiland bereikten, troffen ze daar veel konijnen aan. Omdat zij de dieren erg vonden lijken op de voor hen beter bekende klipdassen, gaven ze de streek de naam 'i-saphan-im', het land der klipdassen. Deze naam is later door de Romeinen verbasterd tot 'Hispania'.

De Romeinen introduceerden het dier in het grootste deel van het Romeinse Rijk. Tegenwoordig wordt het in heel West-, Midden- en Zuid-Europa en Centraal-Aziëaangetroffen op elk terrein waarin hij holen kan graven. Hij leeft van Zuid-Rusland en Oekraïne via Hongarije, Tsjechië, Duitsland, Denemarken en de Alpen tot de Benelux, Frankrijk, de Britse Eilanden, Italië en het Iberisch Schiereiland. Ook in Zuid-Scandinavië, Marokko en op enkele eilanden in de Middellandse Zee, als de Balearen, Corsica, Sardinië, Sicilië, Malta en Kreta, komt het voor. Ook in Australië komt het voor. Het wilde konijn leeft voornamelijk in graslanden, open weilanden, en heidegronden, liefst met een droge, losse, zanderige bodem. Ook komt hij voor in open bossen, de rand van landbouwgebieden en zandduinen. Het konijn mijdt naaldbossen.

Een virusziekte, myxomatose, was er in de jaren vijftig de oorzaak van dat het dier op vele plaatsen is verdwenen. Later is het aantal weer toegenomen, doordat meer dieren resistent werden tegen het virus.

Benelux

Een van de oudste vermeldingen van het konijn in de Lage Landen is afkomstig uit Zeeland, uit 1300.^[7] Het konijn komt zowel in Nederland als België veel voor in zandstreken, bossen en duinen, tot in 1954 door myxomatose de populatie daalde en op vele plaatsen het dier verdween.

Sinds 1994 daalt de populatie in Nederland weer. In 2004 was er nog maar een derde over van het aantal uit 1994. Ditmaal is waarschijnlijk een dodelijke variant van het RHD-konijnenvirus de belangrijkste oorzaak. Ook de infrastructuur, de toenemende bebouwing van het biotoop, myxomatose, jacht en predatie door vossen en roofvogels spelen een grote rol bij de achteruitgang. Konijnen komen wel voor in grote steden zoals Amsterdam.

In België wordt het konijn bijna overal aangetroffen, uitgezonderd in Brussel en een klein deel (in het Noordoosten) van Vlaams-Brabant. Ook in sommige versnipperde stukjes van West-Vlaanderen is het konijn niet thuis.

Australië

In Australië is het konijn in 1859 door de Engelsen uitgezet voor de jacht. Door het ontbreken van natuurlijke vijanden en de snelle voortplanting ontwikkelde zich al snel de Australische konijnenpopulatie tot een ware plaag. Tegenwoordig leven daar meer dan tweehonderd miljoen wilde konijnen. Dit heeft kwalijke gevolgen voor het land: hele stukken land worden kaalgegeten, waardoor inheemse diersoorten bedreigd worden omdat hun voedsel en schuilplaatsen verdwijnen. Ook ondervinden landbouwgebieden veel schade van het konijn. Toen bleek dat het konijn niet met jacht onder controle te houden was, werden natuurlijke vijanden als de vos uitgezet. De vos eet echter ook inheemse dieren. Later zijn specifieke dodelijke konijnenziekten als myxomatose naar het land gebracht om de plaag onder controle te krijgen. In sommige staten als Queensland is het verboden om konijnen te houden.

bron: wikipedia