Dinsdagavond 17 mei, bijna half tien, ik ben nog wat bezig met surfen en administratie van de konijnenblog... Ik kreeg via de chat dit bericht door...
Zes gedumpte konijnen op een parking aan een natuurgebied.. Mijn haren kwamen al recht en mijn hersenen begonnen in overdrive te gaan om te kijken hoe we die diertjes zouden kunnen helpen... Hmm, op woensdagmiddag komt onze vrijwilligster Melissa om de hokken te poetsen, dus ik kon haar niet meer afzeggen. Alleen laten was ook geen optie, dus besloot ik maar om even mijn ma op te trommelen met de vraag of zij in de namiddag kon de hokken kuisen, zodat ik op konijnenjacht kon gaan... Gelukkig dat ik daarvoor ook goed op mijn ma kan rekenen, en dan was het kwestie van een team te verzamelen, want alleen zou een beetje moeilijk gaan...
Edith, de meldster was de ganse middag vrij, en via een oproepje op onze Facebookpagina (De Konijnenvrienden) wilden ook Charlotte en Annelies komen helpen, ze wonen blijkbaar in de buurt. Ik kon pas rond 13u15 thuis uit Oostkamp vertrekken, toen mijn ma er was en ik alle instructies gegeven had over de hokken, en dan als een vliegende wielewaal richting Diksmuide.
Toen ik er aan kwam, hadden ze al 2 konijnen kunnen lokaliseren onder een auto, en Charlotte had thuis een stuk draad gehaald om rond de auto te spannen.
Auto afgezet met draad, en eten in de transportboxen
Ze verstoppen zich nogal graag aan de voorwielen
We probeerden dan maar met stokken de konijntjes naar een geschikte plaats te drijven om ze te kunnen pakken. Al bij al liep het redelijk vlot, en zaten de eerste konijnen al snel in de transportboxen.
De eerste twee al gevangen
Dan was het even zoeken naar de andere konijnen... Omstaanders hadden voordien ook al willen helpen, maar ja, een hond loslaten op de parking was niet echt behulpzaam, met als gevolg dat de konijnen natuurlijk alle richtingen opschoten... We keken vooral onder de auto's of ze daar ook zaten, en uiteindelijk vonden we nummer 3 onder een andere auto. Gelukkig konden we hetzelfde principe toepassen: eerst draad en hekkentjes rond de auto. Uiteindelijk bleken het ook weer 2 konijntjes te zijn, en begonnen we weer met stokken ze naar de voor-of achterkant te krijgen, om makkelijker te kunnen pakken. Het kleinste stoof weg, helaas was de draad toen niet goed strak, waardoor het kon ontsnappen en onder een andere auto liep. Het andere konijn hadden we al vrij snel weer te pakken, van onder de auto.
Met z'n tweeën onder de auto
Bij het kleine, snelle konijntje pasten we weer hetzelfde scenario toe, maar het had ons ondertussen al door, dus liep het onder een andere auto. We konden gelukkig één van onze auto's verplaatsen, zodat we snel en efficiënt weer de auto konden afzetten, zonder dat het konijn wegliep. Nadeel was dat de auto behoorlijk laag tegen de grond stond, ik kreeg langs de voorkant mijn arm er nauwelijks onder, dus dat was niet echt een optie. Met de stokken probeerden we het meer naar de voorkant te drijven, en eenmaal aan de band kon ik het snel grijpen, maar ik verloor mijn evenwicht, rolde op mijn rug maar loste het konijn niet! Het moet waarschijnlijk een hilarisch zicht geweest zijn, maar het voornaamste was uiteraard dat we het konijn te pakken hadden.
En toen waren ze al met 4...
De andere 2, ook wat anders van ras, waren op de parking niet te vinden, maar na het hond-incident waren ze een tuin ingevlucht. De dame in kwestie was niet thuis, maar we kregen toestemming van de boswachter die daar aan het werk was, om op het domein te gaan en de konijnen te lokaliseren.
Hmm, in het lange gras was dat geen sinecure... Uiteindelijk konden we het zwart-witje spotten in wat korter gras, dicht bij een haag.
Konijn gespot!
We besloten dan maar om materiaal te gaan halen, en een vangplan op te stellen. We hadden ook het vangnet gekregen van de boswachter, en Annelies liep in het lange gras richting het zwart-witje, toen ze plots bijna op het laatste konijntje stapte. Net erop, maar het kon ontsnappen, op de verharde weg, en tjakka, Annelies plaatste vakkundig het net erop, en kon ik al snel het konijntje vastnemen en in een transportbox duwen.
En dan met de draad en de hekkentjes, besloten we het zwart-witje in te sluiten, dat ging ook vrij vlot en in een mum van tijd had ik die vast. Het was het enige konijn dat sterk spartelde, maar uiteindelijk, toen ik haar tegen me aan had, was ze een stuk rustiger.
Zo hadden we dan, in slecht een ruim uur tijd, maar liefst alle 6 de konijntjes van de parking kunnen plukken...
Gelukkig heb ik een grote auto en voldoende transportbakken...
Gelukkig had ik mijn "personeel" Roos en Melissa de opdracht gegeven om het grote hok helemaal uit te kuisen en klaar te maken voor de nieuwe bewoners. Ze werden één voor één gecheckt en het geslacht bepaald, en het uiteindelijke resultaat is 1 ram en 5 voedsters. Hmm, en 4x ongeveer hetzelfde ras (rusjes) en 2x type kleine vlinders... Naar mijn gevoel gaat het hier om een fokker die van zijn volwassen dieren afwilde, anders denk ik dat je ook zoveel konijnen niet samen hebt, en van hetzelfde type... We gaan het wellicht nooit weten helaas, maar het belangrijkste is dat deze dieren nu veilig en wel bij ons in de opvang zitten. En uiteraard, met 1 niet-gecastreerde ram en 5 voedsters hoef ik ook geen tekening te maken over wat er ons te wachten staat... Twee dames zijn vermoedelijk al in de laatste dagen van hun zwangerschap en gaan we in alle rust laten bevallen, de andere 3 staan voor komende donderdag op de planning voor sterilisatie, want we kunnen het eenvoudig ook qua capaciteit niet aan dat ze allemaal zouden bevallen...
Vier van de 5 dames in de grote ren...
We hopen van harte dat de dames Dumpy, Friedel, Gerty, Hailey, Ina en ram Eloko ook snel een thuis gaan vinden, en de zwangere dames zullen dus nog even geduld moeten oefenen...
Alle konijntjes zijn te vinden op onze adoptiepagina: http://vrolijkekonijnenhol.blogspot.be/p/konijnen-ter-adoptie.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten