Gisteren toonden we jullie al de beelden van onze stand, en vandaag schotelen we jullie wat sfeerbeelden voor! Ondertussen zijn we al weer een weekje verder en geraakt alles zo stilaan weer op z'n plooi!
Wij hadden besloten om geen konijnen mee te doen omwille van de stress die een autorit en een dergelijke grootschalige beurs met zich meebrengt. Wij willen alleen maar het beste voor onze opvangkonijntjes, dus ze meebrengen vonden we niet passen in onze filosofie. We hadden wel een uitgebreide muur met foto's van al onze opvangers, en gelukkig heeft dat geresulteerd in heel wat interesse om onze konijntjes te adopteren!
Op zondag kwam Els ook helpen, en ze verwende iedereen van het team met lekkere cupcakes!
Zelf ben ik zot van ezeltjes en daar stonden er ook wel behoorlijk van op de beurs.
Roos moest er uiteraard ook nog een keer mee op de foto!
Grote groep ezeltjes.
In het midden van de zaal was er ook een "knuffeltuin" voorzien, en toen ik er op zaterdag voorbij kwam, gingen mijn haren rechtstaan. Kinderen die naar hartelust konijntjes of cavia's konden oppakken en knuffelen. Terwijl wij proberen duidelijk te maken aan iedereen via onze blog dat konijnen helemaal geen huisdieren zijn voor beginners, en al zeker niet graag opgepakt worden... Op zondagmorgen gingen we voor de opening nog even langs, om de konijntjes even in alle rust te bekijken. Heel wat konijntjes zaten veel te klein uiteraard, maar ja. Ik besloot om gewoon te kijken en netjes mijn mond te houden...
Een schattige Engelse hangoor, waar Bernice Muntz op zondag ook aan de slag is gegaan om te trainen.
Nog een zielig kijkende Engelse hangoor...
Een Franse hangoor zonder oortjes.
Ik ben later nog even teruggegaan en bleek dat het zo geboren is. Klopt ook niet, maar het kan inderdaad door de mama gekomen zijn, die haar kleintjes wat te enthousiast heeft schoongelikt net na de geboorte...
Maar het ergste in de "knuffeltuin" was het volgende: een staartje, zonder konijn. Voor één van de grote hokken waar moeders met hun kroost zaten, waren strobalen gelegd, waar kinderen konden zitten om dan te "knuffelen" met de konijntjes. Ik merkte daar meteen een grote pluk haar op, en toen ik het oppakte, besefte ik dat het om een staartje ging... We keken naar alle konijntjes daar in de ren, maar iedereen had z'n staartje nog. En het ging wel degelijk om een "vers" exemplaar, want het bloed hing er nog aan. Ik was op dat ogenblik zo verbouwereerd dat ik er niemand op aangesproken heb, maar later toch even mijn oor te luister heb gelegd. Maar uiteraard wist niemand toen waarover het ging, hoewel ik wel voelde dat ze er meer over wisten... Het is en blijft een vreemd verhaal, nog maar eens een duidelijk teken dat die knuffeltuin toch niet zo ideaal is voor de konijntjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten