Meestal schuim ik zoekertjessites af op zoek naar konijnen die dringend opvang nodig hebben, of waar er gratis spulletjes aangeboden worden die voor ons nog bruikbaar kunnen zijn.
En plots was ik op slag verliefd... Een prachtige volwassen Frans hangoorvrouwtje was op zoek naar een nieuwe woonplaats. Ze stond er al een paar dagen op, dus vlug even gevraagd of ze beschikbaar was voor ik een poging deed om mijn man te overtuigen...
Vorig jaar voor de zomer hadden we met een paar sterfgevallen te maken in onze konijnenfamilie door verschillende medische redenen. En ook tijdens onze vakantie toen waren we op zoek naar een vervangkonijn. Ons oog was toen gevallen op een mooi donkerbruin hangoortje met wit, en na een paar keer heen en weer mailen, bleek het helaas al gereserveerd door iemand anders. We waren daar allebei heel verdrietig over, maar uiteindelijk is dan Vlekje als jong konijn naar ons gekomen, en een paar weken later kreeg ze het gezelschap van Holly...
Maar nu werd er dus weer een chocoladekleurig konijn (of havanna in de juiste kleurtermen) aangeboden. Deze kleur is echt wel behoorlijk zeldzaam, dus ik vond het een mooie kans om te proberen haar in onze konijnenfamilie op te nemen. Vooral omdat ik wist dat dit konijn misschien weinig kans zou maken op een goed adoptie-adres, omdat ze net als Speedy sukkelt met een gebitsprobleem. Haar snijtanden staan niet netjes op elkaar, waardoor deze niet meer automatisch afslijten, en dus op regelmatige basis moeten bijgewerkt worden.
Het heeft héél véél moeite gekost om mijn man te overtuigen, omdat we toch ondertussen al 8 konijnen hebben, maar uiteindelijk mocht ik ze toch gaan halen in Hoogstraten. Afgelopen zaterdag was ik toch in Turnhout om Hans en Grietje af te leveren en nog te knutselen met vriendinnen, dus dat is relatief in de buurt. Het plan was haar in de namiddag op te halen en meteen naar huis door te gaan, maar de vorige eigenaars waren dan niet thuis, dus mocht ze al mee komen knutselen.
De vorige eigenaar had de bedoeling om met haar te kweken, maar aangezien het tandprobleem erfelijk is, werd ze dus weggedaan. Het was ook leuk om even de andere blauwe Franse hangoren te zien, twee hadden ook net een nestje en het was zo schattig om die te zien. Nu, het is mijn bedoeling om ooit alleen maar Franse hangoren in de buitenren te hebben, en dan staat er zeker een een blauw-bonte op mijn verlanglijstje...
Toen ik haar uit het hok haalde, had ik al meteen door dat het om een serieus zwaar konijn ging. Ik vond dat Vlekje dus al een dikkerdje was, maar met mevrouw Praline had ik wel wat moeite om haar op te heffen.
Eenmaal thuisgekomen was het tijd voor de weegschaal, maar ze bleef er uiteraard niet opzitten. Er zat dan niets anders op dan ook even zelf met haar en dan zonder haar te wegen, en het resultaat was 6kg... Het is er dan ook aan te zien dat ze zo dik is, ze heeft een megagrote wam, en heeft ook nog wat moeite met huppelen. Op haar oud adres zat ze vooral in een hok, maar af en toe werden ze wel wat losgelaten in de tuin, maar blijkbaar niet genoeg. Ook haar nageltjes waren ontzettend lang, maar ze liet de manicure en pedicure zonder problemen toe.
Nu, mevrouw Praline is samen met mij op dieet, en de beweging in de ren zal haar zeker goed doen! Zaterdagavond mocht ze eerst nog een beetje huppelen in het gras, alleen Speedy vond de nieuweling niet zo tof...
Zaterdagnacht mocht ze nog even tot rust komen in het binnenhok, en toen ik zondagmorgen beneden kwam, lag ze daar zo zalig te slapen! Ze hoorde zelfs niet dat ik de deur naar de garage en haar hokje opendeed voor de foto. Het was maar pas toen ik haar begon te strelen, dat ze stilaan terugkeerde naar de werkelijkheid!
Omdat het zondag toch behoorlijk weer was, introduceerde ik haar bij de groep, en alles verliep bijna vlekkeloos. Ze was behoorlijk onderdanig naar de anderen toe (dat had de vorige eigenaar ook al gezegd), dus dat was al een positief punt naar de koppeling toe. Vlekje en Holly waren vrij lief, maar Spookje was meteen verkocht aan zijn nieuwe harem-aanwinst!
Vlekje even rijden onder het oog van Wollie en Spookje
Raar maar waar, het was Wollie (onze oude doos van ruim 7 jaar) die voor de meeste problemen zorgde! Maar na een paar toertjes en een paar flokken donkerbruin haar, keerde de rust terug. En het was zo grappig om ze allemaal te zien eten bij elkaar, en een teken dat alles goed is.
De drie Franse dames bij elkaar
Mevrouw Praline had het middelste hok voor zichzelf uitgekozen, lekker ruim en wordt ook bijna niet door de anderen gebruikt. Omdat het eten (broodkruimels en biks) op de eerste verdieping staan van het grote hok, en ik mijn twijfels had dat ze wel boven zou raken, gaf ik haar ook wat eten in het hok.
Zoentjes van Spookje
Nu, na een paar dagen is ze het leven tussen de andere konijnen al gewoon. Alleen heeft ze gelijk nog niet door dat als ik kom, ik lekker eten meebreng, en dat ze dan moet komen... Als konijnen niet komen eten, ga ik er altijd van uit dat er iets mis is, maar met mevrouw Praline ga ik mijn mening toch even moeten herzien!
Koek en ei met loverboy Spookje
Samen met dikke vriendin Vlekje in het hok
Ik denk dat ze ook een beetje de Franse manier van leven volgt, lekker rustig en dan zien we wel. Met veel moeite kon ik haar uit het hok lokken door mijn hand in het hok te steken en te bewegen, en dan ging ze inderdaad knabbelen aan het lekkers... Voorlopig heb ik de indruk dat alles goed gaat met het eten van wat ik haar aanbiedt, ook bijvoorbeeld broccoli kan ze zonder problemen afknagen.
Vlekje ligt languit bij Praline
Allemaal samen knabbelen!
Waarschijnlijk door de verandering van voer en omgeving, zag ik gisteren dat ze wat last had van een plakpoep, dus moest ze even gewassen worden. En ook dat liet ze zonder problemen toe. Het is echt een mega-lief konijn, die houdt van geaaid te worden. Oppakken laat ze ook toe, alleen is dat niet zo makkelijk met een 6 kilo zwaar konijn! Ik doe dat ook niet constant uiteraard, het was nu alleen om haar binnen en buiten te doen. Na het bad mochten zij en Vlekje in de keuken rondhuppelen tot ze volledig droog waren om dan terug te keren naar de ren bij de anderen.
Knabbeltijd!
Lekker genieten van de weinige zonnestraaltjes in het veel te kleine hok, waardoor het deurtje gewoon is opengegaan... Maar het was zo'n lief zicht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten