Speedy, de clochard...

Sinds hij op aanraden van de dierenarts nauwelijks nog korrels krijgt, zou hij er alles aan doen om er toch te bemachtigen.

Hij is weer superaanhankelijk geworden, huppelt overal achter, en als we aan het eten zijn, staat hij vaak op zijn achterpoten om te bedelen om wat te krijgen.  En hij weet dat hij meestal wel een stukje brood of fruit of zo krijgt.

Maar vorige week was het zelfs zo erg, dat hij gewoon in de kleine vuilniszak gesprongen was. Aangezien het hok van Nina elke dag (of zelfs meerdere keren per dag) werd ververst, was de kleine vuilzak snel vol met "konijnenafval". Speedy dacht dan natuurlijk dat er volop korreltjes te vinden waren, dus sprong hij in de zak op zoek naar eten.  Alsof dat ze anders te klagen hebben hoor, ze krijgen twee keer per dag een grote portie groenvoer, en verder zit hij de ganse dag in de tuin, waar ook veel lekkers te vinden is.

Ook toen ik Otto aan het verhuizen was naar zijn buitenren, had meneer er niets beters op gevonden dan gewoon in het hok te springen en een stuk boterham te knabbelen...

Zo'n zotte Speedy, maar het zal voor altijd mijn hartedief blijven.