Myxomatose bij konijnen

Myxomatose

Myxomatose wordt verspreid door een virus. Een konijn kan besmet worden door vliegen, vlooien, mijten en andere konijnen die het virus met zich meedragen. De symptomen van myxomatose zijn: Natte ogen, een vieze neus, knobbels, het konijn eet niet en heeft koorts. Een konijn dat nooit geënt is overleeft deze ziekte bijna nooit. Het beste dat je voor je nijn kunt doen is hem goed warm houden en een dierenarts bezoeken. Deze zal dan passende medicijnen meegeven. Vroeger waren de entstoffen maar 4 maanden werkzaam, tegenwoordig is er een beter vaccin. Dit vaccin is een jaar werkzaam en komt ook in een verpakking voor een enkel konijn. De vroegere entstof zat in verpakkingen voor 10 konijnen. Daardoor waren er ent-dagen. Het nadeel van die dagen was dat als er één konijn al besmet was met een ziekte en op die entdag kwam, jouw konijnen ook risico liepen. Dat is nu dus gelukkig verleden tijd.

Na de ontdekking van myxomatose bij geïmporteerde konijnen in Uruguay, verspreidde een wat milde vorm zich onder de populatie wilde konijnen in Zuid Amerika. In Australië werd het virus voor het eerst in het veld getest om de konijnenpopulatie onder controle te kunnen houden in 1938. Een volledige verspreiding van het virus werd in 1950 gehouden. Het virus was zeer effectief, de konijnenpopulatie verminderde van 600 miljoen konijnen naar 100 miljoen konijnen binnen 2 jaar. De konijnen die overbleven waren degene die het minst last hadden van het virus. Genetische afweer tegen myxomatose werd snel na de eerste verspreidingen van het virus bekeken, en de meeste konijnen bezaten een gedeeltelijke immuniteit in de eerste twee decennia. Afweer werd iets beter vanaf 1970, en de ziekte dood nu 50% van de geïnfecteerde konijnen. Bij een poging om dit percentage omhoog te krijgen werd er een tweede virus geïntroduceerd, rabbit calicivirus, dat in 1996 voor het eerst onder de konijnen werd verspreid.

Myxomatose werd per ongeluk geïntroduceerd in Frankrijk door bacterioloog Dr. Paul Armand Delille, die het virus gebruikte om van de konijnen op zijn privé terrein af te komen in juni 1952 (hij entte wel 2 konijnen op zijn land in tegen de ziekte). Binnen 4 maanden had het virus zich al 50 km verspreid; Armand dacht dat dit kwam door jagers die de geinfecteerde konijnen meenamen van zijn land. In 1954 waren echter 90% van de wilde konijnen in Frankrijk dood. De ziekte verspreidde zich verder door Europa. Het bereikte Groot-Brittannië in 1953, blijkbaar zonder menselijke acties. Sommige mensen in Groot-Brittannië verspreidden de ziekte zelf, door zieke konijnen in de holen van levende konijnen te stoppen. De overheid wilde geen stappen ondernemen om de verspreiding van de ziekte tegen te gaan. In 1955 was 95% van de wilde konijnen in Groot-Brittannië overleden. Konijnen in de laatste stadia van de ziekte, vaak “mixy” of “myxie” konijnen genoemd, zijn nog steeds een veel voorkomend verschijnsel in Groot-Brittannië.

Er is een vaccinatie beschikbaar voor konijnen die als huisdier gehouden worden, maar in Australie is het illegal om je konijn in te enten, uit angst dat de immuniteit die door de vaccinatie aangesterkt wordt in de populatie wilde konijnen terecht komt. Dit omdat de vaccinatie ook een levend virus gebruikt, het Shope fibroma virus. Duizenden konijneneigenaren in Australië lijden elk jaar verliezen onder hun konijnen. Er is geen geneesmiddel voor Myxomatose of VHS, en veel dieren die deze ziekte eenmaal hebben sterven of uit zichzelf, of worden ingeslapen. In Europa is het mogelijk je konijn te beschermen met een inenting, met een genetisch aangepast virus. Dit virus was ontwikkeld in Spanje, en is beschikbaar voor alle konijneneigenaren. Als dit virus zijn weg weet te vinden naar Australië zal dit voor een grote vermeerdering van de konijnenpopulatie zorgen.

In 2012 is er een nieuwe entstof op de markt gekomen in Nederland, hierbij hoeft je konijn nog maar één keer per jaar ingeënt te worden. Voorheen moest de enting twee keer per jaar gegeven worden. Deze entstof (nobivac) werkt tegen zowel VHS als Myxomatose.

De ontwikkeling van afweer voor de ziekte lijkt verschillende kanten te hebben gekozen. In Australie heeft het virus in het begin zeer snel veel konijnen gedood, binnen 4 dagen na de infectie. Dit geeft weinig tijd voor het virus om te verspreiden. Als resultaat daarvan, is een minder sterke variant van het virus zich gaan verspreiden, wat zich sneller verspreid omdat dit een minder dodelijk virus is. In europa hebben de konijnen die genetische afweer hebben tegen het virus zich verspreid. Er word gezegd dat dit komt omdat de belangrijkste verspreider van het virus in Australie de mug is, terwijl in dit in Europa de vlo is.

bron: https://www.bunnybunch.nl/informatie/cat/konijnen-medischeinformatie/post/myxomatose-vhs/