Helaas is Rolfje, ons spinnetje, op 6 januari overleden, hij lag plots dood in zijn hokje. We wisten uiteraard wel door zijn aandoening (Floppy Rabbit Syndrome) dat hij niet oud ging worden, maar zijn afscheid was een donderslag bij heldere hemel...
Hier nog even zijn verhaal...
Rolf is samen met zijn mama en een aantal broers en zusjes op 23 mei 2017 bij ons gekomen. Een dame met poezen kreeg regelmatig "kleine konijntjes" cadeau van haar kat. In het begin kon ze er zelf een huisje voor zoeken, maar dat lukt niet meer na een paar konijntjes. Ze contacteerde me en ik zei dat we ons wel over de jonge konijntjes konden ontfermen, maar ze ging zelf verder op onderzoek uit.
Uiteindelijk bleken de konijntjes uit een achterliggende tuin te komen, en de kat zat daar telkens op de loer om de jongen te pakken en naar huis te brengen. Ze belde aan, en de eigenaar was "blij" omdat ze het nogal ambetant vond met al die loslopende jongen en een tuin vol putten en bulten...
Dus kwamen mama en de kids mijn richting uit. Mama was nogal knorrig naar de kleintjes toe, maar ze aten al goed zelfstandig, dus splitste ik hen op.
Op een dag (15 juni 2017) kon Rolfje niet meer op zijn pootjes staan, en na enig opzoekwerk vond ik dus dat het ging om het Floppy Rabbit Syndrome. Helaas is er daar maar weinig over te vinden...
Eerste foto nadat ik hem gevonden had...
Hij werd de eerste weken behandeld met onderhuids vocht, extra vitamines, mineralen en zouten, maar helaas zonder al te veel verbetering. Op den duur moest hij maar liefst 6 injecties per dag krijgen, zijn kleine lichaampje was al helemaal kapot geprikt en op den duur had hij ook pijn door de injecties, waardoor ik besloot om de behandeling stop te zetten en hem zo goed mogelijk te verzorgen.
Hij woonde bij ons in de keuken, waar wel vaker zieke konijntjes staan, in een hokje onder een klamboe, om te vermijden dat er vliegen eitjes op hem gaan leggen, met alle gevolgen vandien. Hij was een klein beetje mobiel, maar niet super veel. Daarom lag hij ook op een puppypad om de urine zoveel mogelijk op te vangen, en kreeg hij ook 1 à 2 keer per week een badje om de keuteltjes die blijven plakken weg te doen.
We wisten dat hij nooit beter zou worden, maar we hebben geprobeerd om hem uiteraard zo goed mogelijk te verzorgen, omdat ik vond dat hij toch ook een kans moet krijgen op een mooi leven. En zolang hij goed bleef eten en ondanks alles actief en levenslustig is, waarom zouden we hem dan een spuitje moeten geven, zoals mensen wel vaak voorstelden?
Hij kreeg ook wel wat last van doorligwonden, maar dankzij goede raad op een Facebookgroep voor gehandicapte konijntjes werd zijn huisvesting aangepast, waardoor ook dit probleem bijna volledig van de baan was.
Hij was trouwens ook één van de fotomodellen op onze Vrolijke Konijnenkalender, en poseerde voor de maand oktober...
Slaapzacht lief Rolfje...
Slaapzacht lief Rolfje...
Sterkte bij het verlies van rolfje het was een prachtig konijntje rust nu maar kleine vriend x
BeantwoordenVerwijderen