In Memoriam: Speedy

Wat vliegt de tijd... Het is vandaag al weer een jaar geleden dat ik mijn allergrootste lieveling Speedy heb moeten laten inslapen... Nog dagelijks denk ik aan hem, het was echt een superlief konijntje dat vrij jong bij ons gekomen is, hij moest weg wegens allergie.

Daarom even een overzichtje van zijn leven bij ons (een opvanger nog lang voor er sprake was van Het Vrolijke Konijnenhol), zodat jullie ook weten waar mijn liefde voor hangoorkonijnen en konijnen met tandproblemen vandaan komt!!! Sorry, het is een lang verhaal geworden met véél foto's, maar het is voor mij ook ontzettend leuk om terug te denken aan die vele mooie momenten die hij mij gegeven heeft...

1 januari 2007 - 18 oktober 2013

Dit is mijn lievelingsfoto uit zijn laatste weken...

Ondanks zijn problemen bleef hij een levensgenieter!!!

Ik kreeg tijdens de paasvakantie 2007 plots een telefoontje.  Ik werkte toen samen met een opvang De Konijnenburcht in het Antwerpse (bestaat nu helaas niet meer), en ze waren bij mij uitgekomen.  Ik had een paar rammetjes opgevangen die te jong waren om te castreren, en ze vroegen of ik geen konijntje kon aannemen, omdat ze allergisch bleken te zijn. Tja, en wat doe je dan in zo'n geval?? Zo kwam hij hier bij ons terecht op 5 april 2007... Een hangoor in een klein bakje, met alle benodigdheden... Hij had meteen mijn hart gestolen, en werd ons nummerke 7. We hadden altijd al een hangoor gewild, en Wim en ik hebben in feite nooit moeten bespreken of hij mocht blijven... Het was echt een zonnetje in huis, bijna als een hondje overal rondhuppelen en likjes geven...

Een paar foto's van de eerste weken bij ons:

Aan de leiband in de tuin, aangzien hij nog niet gecastreerd was

Genieten in zijn bakje

Buiten in de ren op verkenning

Hij mocht ook regelmatig mee naar boven bij ons in bed terwijl we TV keken...

Na zijn castratie probeerden we hem te koppelen aan Wollie, maar dat was helaas mislukt en hij kwam troost zoeken bij mij...

Uiteraard werd onze grote lieveling ook vaak verwend met leuke bedjes!

Speedy kon zelfs de trappen oplopen!  Naar beneden durfde hij niet, maar het blijft zalig om dit filmpje te bekijken hoe snel hij wel de trap op kon, naar de slaapkamer!!!

Nog meer leuke foto's van Speedy in zijn eerste jaar hier!

Hij wist goed genoeg dat als de deur van de frigo opengaat, dat hij aan de lekkere groentjes kan!!!

Via de stoel kon hij ook op de tafel springen

En hij kon ook zo diep liggen slapen, dat je zou denken dat hij dood was...

In september 2007 begonnen we al te merken dat hij een tandprobleem had, want ze sleten niet mooi af zoals het zou moeten... De dierenarts raadde aan om ze onder narcose bij te vijlen, wat ook gebeurde.  Maar helaas was hij zo suf na de operatie en duurde het ontzettend lang voor hij weer de oude was. De volgende keer opteerde de dierenarts om te knippen, en moest ik om de zoveel tijd terug. Uiteindelijk begon ik het zelf te doen bij hem, zodat hij ook niet nodeloos de stress moest hebben om naar de dierenarts te gaan. Nu zou ik tanden nooit meer knippen, tenzij bij een noodgeval die op die manier bij ons binnen komt.  Ik zou al veel sneller overgaan tot extractie, maar helaas was ik op dat moment niet zo slim en wist niet echt wat de mogelijkheden waren.  

Dan toch soms samen met Wollie

Zoentjes geven aan de pappie

Op deze foto is hij net 1 jaar geworden! Speedy was een echt huiskonijn dat overal rondliep.  Hij sprong zelfs in de zetel, tot zelfs op de vensterbank!

Maar hij genoot ook van buiten te zijn.  's Morgens stond hij spontaan aan de deur om buiten te mogen, en hij kwam altijd weer aan de deur zitten als hij binnen wou zijn!

Hij was ook trouwens voor iedereen lief en ontpopte zich tot een echte verpleger toen zowel Brownie als Sugar kort achter elkaar E.C. kregen in 2010.  Hij ging bij hen liggen in de mand, gaf hen veel knuffels ook, maar was er vooral op uit om hun groentjes (wortelgroen) op te eten...

Speedy had de ganse tuin voor zich, en hij zat graag onder de omgewaaide stoel. (2011)

Verrassingskonijn!

Door het veelvuldige knippen is zijn tand in 2012 afgebroken in het tandvlees, en had hij maar één tandje meer aan de onderkant voor lange tijd. Ik heb deze tand niet gevonden, maar wel alle andere stukjes die ik ooit heb afgeknipt, gehouden. geen idee waarom, maar wou het gewoon bijhouden...

Ik ben dan uiteindelijk bij een andere dierenarts terechtgekomen met hem, die me doorverwees naar de faculteit Diergeneeskunde in Merelbeke.  Maar daar hebben ze hem bij het onderzoek moeten reanimeren, gelukkig is dat gelukt, en ook bij een volgende operatie bij de dierenarts moesten ze dat doen.  Vanaf ze onder narcose iets willen doen aan zijn tandjes, stopt hij met ademen...

In december 2011 adopteerden we ook Flokje, een andere hangoor (ook een mannetje) en als bij wonder klikte het ook super goed tussen deze twee.  Dan had ik twee hangoren in huis rondlopen en die ook de ganse tuin tot hun beschikking hadden! Maar het liefst van al lagen die twee te slapen in de longchair...

Spelen met de dekens is ook altijd leuk!

Echt twee dikke vriendjes!

In het voorjaar van 2013 moest Speedy op groentendieet, want hij mocht niet meer zoveel korreltjes eten.  Hij had namelijk last van blaasgruis hierdoor. 

Wortelgroen was zijn lievelingsgroente!

En hoewel hij op dieet was, probeerde hij toch altijd links en rechts wat lekkers te versieren...

Met vaak hilarische foto's tot gevolg!!!

Maar het ging stilaan achteruit met hem.  Hij kreeg steeds meer en meer last van zijn tandjes, ik moest dan de laatste weken papjes voor hem maken... Onder zijn kinnetje was het helemaal vuil, en we zagen echt dat hij er meer en meer begon van af te zien...

Het haar onder zijn kinnetje was al verdwenen ondetussen...

Hij was ook niet meer zo actief als vroeger, en lag het liefst dichtbij mij, onder de chauffage...

Nog een filmpje hoe hij genoot van zijn groentenpapjes...

Hij begon steeds moeilijker te eten, dus naar de dierenarts, maar helaas was er een groot abces ontstaan in zijn mondje door de tandproblemen.  Ze gingen nog kunnen opereren, maar gezien zijn voorgeschiedenis was er veel kans dat hij ook weer zou stopen met ademen.  Dus hebben we helaas de zware beslissing moeten nemen om een einde te maken aan zijn lijden... Ik neem niet graag de beslissing in hun plaats, maar helaas was dat de enige mogelijke manier... Ik had hem zo graag nog veel langer bij me gehouden, en misschien was het nooit zover gekomen als we op jonge leeftijd zijn tandjes hadden kunnen uithalen... Daarom probeer ik nu ook in de opvang konijnen met tandproblemen goed op te vangen en te verzorgen, en sommigen stelen nu eenmaal je hart... Zoals Dido en Lapino...

Dido is een Franse hangoor die geboren is met een verkeerde stand van het kaakbeen, maar een paar weken terug zijn haar snijtanden succesvol verwijderd, en heeft ze er nauwelijks last van.

Lapino heeft nauwelijks ondertanden, maar wel boventanden, maar helaas kunnen die er voorlopig niet uit, aangezien hij ook gevoelig is voor puntjes op de kiezen.  En als de snijtanden er niet meer zijn, kan de dierenarts maar heel moeilijk het mondje opensperren om aan de kiezen te werken...

Daarom blijven ze dus alle twee in de opvang als blijvertjes, omdat sommige mensen het lastig vinden om de groentjes voor de konijnen wat fijner te snijden... Ik doe het alvast met héél véél plezier, en daardoor denk ik ook elke dag aan mijn eerste grote zorgenkindje Speedy...

Kort na zijn dood heb ik ook een paar items laten maken, waaronder een houten hanger in de keuken aan het licht, gebaseerd op de eerste foto in dit berichtje.  En op basis van een aantal andere foto's heeft iemand in Amerika deze vilten replica van hem gemaakt.  Deze staat op de kast, en af en toe wordt hij ook nog een keer goed geknuffeld, als ik er nood aan heb.  Zo is hij nog altijd een beetje bij ons, maar uiteraard voor eeuwig en altijd in ons hart!!!