Begin januari kregen we melding van een gedumpt konijn, op een boerenbaantje zo'n 3 kilometer hier vandaan. Helaas waren we toen net te laat... http://vrolijkekonijnenhol.blogspot.com/2016/01/eerste-tragische-verhaal-van-het-jaar.html
Nu, op precies dezelfde plaats, bleek weer een konijn rond te lopen, zei de meldster, die in de buurt regelmatig gaat paardrijden. Deze keer wou ik wel op tijd zijn, dus ging ik er de dag nadien al heen. 's Morgens geen konijnen te zien, 's middags ook niet, maar ik vond in de buurt wel een duidelijk bewijs van dumping... Een witte kartonnen doos, met luchtgaten in gesneden. De korrels zijn van mij, ik had die gegooid in de hoop dat het diertje nog in de buurt zou zitten...
Duidelijker bewijs van dumpen kun je dit niet noemen
Maar in de namiddag had ik meer geluk, want ik kon het konijn spotten in de achtertuin van één van de weinige huizen in de buurt. Ik begon met eten te schudden, en zag dat een volwassen konijn dichterbij kwam. De tuin ligt nogal rommelig, dus het diertje had voldoende plaats om zich te verstoppen.
Zoekplaatje...
Maar tot mijn grote verbazing zag ik ook een ienieminie konijntje zitten bij de palletten... Ik schat zo'n 3 weken oud, dus het volwassen konijn moest wellicht wel de moeder zijn dan. Ik besloot om daar mijn val klaar te zetten, maar het volwassen konijn was blijkbaar zo uitgehonderd, dat die er in een mum van tijd in kroop en de val toeklapte....
Het eerste konijn dus gevangen, maar tot mijn grote verbazing zag ik bloed aan het neusje... RHD spookte meteen door mijn hoofd, ofwel had het arme diertje zich in paniek bezeerd in de vangkooi. We zijn ondertussen een paar dagen verder, en het zal wel het laatste geweest zijn... Ik ging naar huis met mijn vangst, maar liet de vangkooi daar nog even staan, in de hoop dat het kleintje erin zou zitten. Maar eenmaal thuis bleek het om een ram te gaan, wel met behoorlijk wat korstjes op zijn lichaam, door vechtpartijen... Geen idee of hij die vechtpartijen op zijn vroeger adres of op de dumpplaats had opgelopen...
Na de vangst van de ram, was het dus proberen om dat klein pluizenbolletje te pakken te krijgen... Maar het verstopte zich perfect tussen de palletten, en kwam meestal wel even kijken naar de rand, maar pakken was niet mogelijk.
En plots zag ik het diertje ook aan de andere kant, het verstopte zich in de plastieken bakken... Het was wel een hilarisch zicht eigenlijk.
Maar toen ik ram Zlatan naar huis had gebracht en geïnstalleerd had, ging ik terug naar de vangplaats op weg naar het werk, en wat een geluk! Ook het kleintje was in de vangkooi gelopen!!! Ze moest nog even mee naar het werk, en werd 's avonds binnen in de keuken op een warmteplaat gezet.
En Yloca doet het ondertussen uitstekend. We gaan nog een keer moeten gaan kijken of er niet nog een paar kleintjes of mama daar rondlopen, maar door ziekte van mijn kant is dat er nog niet van gekomen. Yloca eet ontzettend goed haar junior korreltjes en haar groentjes op, maar van melk moet ze niet meer weten op het ogenblik. Soms hou ik mijn hart vast als ik haar zie liggen op de warmteplaat, lekker languit, maar na een paar seconden zie ik wel dat ze nog ademt. Ze is nog een beetje aan de verwilderde kant, maar dat komt zeker en vast wel goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten