Gedumpt... (Deel 2 ofte 26411...)

And the never-ending-story continues...
Een paar keer per week krijgen we meldingen van rondlopende konijnen, heel vaak op afgelegen plaatsen of natuurgebieden.  Helaas zijn wij ook niet altijd in de mogelijkheid om ze overal te gaan vangen, als dit min of meer in de buurt is, proberen we toch wel altijd een poging te doen om deze minder fortuinlijke konijnen te vangen...

Half juli kregen we de oproep van Saskia, dat er in de buurt van de Volvo fabriek in Oostakker een drietal konijntjes rondliepen, en vaak langs de kant van de (gelukkig vrij kalme) weg zaten in het gras.  Sommigen bleven mooi zitten, anderen gingen dan weer snel de veiligheid van het struikgewas opzoeken...

Deze foto's kreeg ik doorgestuurd

Door de drukte met het begin van het bouwverlof en de vele logees, kon ik niet meteen gaan kijken, maar vorige week zaterdag zijn we dan tot daar gereden, in de hoop van deze pluizebollen te kunnen vangen.

Helaas was er eentje al doodgereden, ondanks dat de weg enkel gebruikt wordt door een deel van de Volvo-werknemers voor een specifiek deel van de fabriek.

Helaas het uiteindelijke lot van héél véél gedumpte konijnen :'(

Zaterdag ter plaatse afgesproken met Saskia die de melding gedaan had, en uiteraard zat er geen enkel konijn in de graskant... We besloten de brug af te wandelen, op zoek tussen het dichte struikgewas naar konijnen.

Plots viel mijn oog op iets gekleurds in het zonlicht!

We hadden een konijntje gespot, maar natuurlijk in het dichte struikgewas op een steile helling van de brug was niet zo evident.  Saskia en haar dochter probeerden langs beneden, aan de kant van het maïsveld om zo dicht mogelijk bij het diertje te geraken, en het terug omhoog te jagen.  Ik had ondertussen mijn vangkooi gepositioneerd met lekkers.

Gelukkig reageerde het konijntje vrij snel op de lekkere korreltjes (Burgess Fruit, met appel en banaan en die geuren ook zo goed, ideaal voor vangacties!) en de kleine stukjes wortel.  Het diertje was zelfs behoorlijk tam, want nam gewoon een stukje wortel uit mijn hand!  Maar ik wou het niet forceren om met de hand te vangen, met de grote kans dat hij terug het struikgewas zou invluchten.

Met een spoor van lekkers zoals bij Klein Duimpje, duurde het niet lang voor hij in de vangkooi ging, maar telkens niet ver genoeg om hem te doen dichtklappen.  Gelukkig liet het diertje zich voorzichtig benaderen, zodat ik de vangkooi manueel kon dichtdoen.
Oef, toch al ééntje van de 3 of 4 gevangen!
En we liepen een beetje verder, en we konden zowaar een ander konijn spotten!

Dit diertje was véél méér op zijn hoede, maar we probeerden dezelfde tactiek als bij het eerste gevangen konijn. Het kwam in de buurt van de vangkooi om het lekkers op te eten, maar niet dicht genoeg.  Op een gegeven moment zaten zowel ik als de dochter van de meldster dichtbij, en ik probeerde het konijn te grijpen door mijn hand in de blinde vlek-zone te steken.  Er kwam een gekrijs van jewelste, maar we hadden het konijntje gevangen, dat was het belangrijkste!

We besloten nog even de foto's van Saskia erbij te nemen om te vergelijken, wie we al gevangen hadden.  We kwamen helaas tot de conclusie dat naast deze 2 jonge heren en het overleden konijntje, er zeker nog één moest zitten, helemaal beneden aan de brug.  Het leek erop dat elk van de konijntjes zo een beetje zijn eigen territorium had langs de brug.

Aangezien we geen andere konijntjes meer konden spotten, keerde ik dus terug naar huis met deze twee jonge heren...
Saskia en haar dochter gingen de dagen nadien ook nog kijken, en vonden nog een konijntje, die zelfs zo tam was dat ze het gewoon konden oppakken! Via Saskia zal dit diertje een nieuw huisje vinden.

Een jong vrouwtje vermoedelijk, hopelijk niet zwanger...

En wat doet een mens dan nog op de bijna warmste dag ooit? Juist ja, we gaan dit keer met de auto van mijn man (hij werkt in Gent én heeft airco in de auto) terug richting Oostakker in de hoop nog konijnen te vangen...
Bovenop de brug over de R4 is blijkbaar het territorium van een volledig wit konijn, maar helaas is het ten eerste een heel moeilijke plek, en ten tweede loopt het diertje constant weg bij het minste geluid, dus ik vrees dat we deze niet te pakken gaan krijgen...

In afwachting van het andere konijn te spotten, de vangkooi gezet, maar zonder succes, en het diertje daarna ook niet meer gezien...
Aan de voet van de brug hadden we meer geluk, want net toen ik bijna beneden kwam, zag ik een konijntje de baan oversteken!  En daarna lag het blijkbaar op zijn favoriete plekje op de helling, net onder een boom, helemaal relaxed!

Helaas lukte het door de vele brandnetels en braambessen niet om dicht genoeg te naderen, waardoor meneertje parallel aan het de weg het hazenpad koos nog nog dichter struikgewas... De vangkooi lieten we staan, helemaal uit het zicht van de straat.
's Avonds, voor ik mijn man ging oppikken aan het werk, nog even langsgereden, maar geen konijn in de kooi.  Gelukkig was dat de morgen nadien wél het geval, en nam Saskia hem mee naar huis.  Daar heeft hij nog een keer serieus met haar voeten gerammeld, want was ontsnapt uit een tijdelijke ren, maar uiteindelijk op het eind van de dag, ongeveer het moment dat mijn man normaal naar huis vertrekt, zat die in de vangkooi en kon hij opgehaald worden!!!

Dus de drie heren zitten nu veilig en wel bij ons in de opvang, worden over een 2-tal weken gecastreerd (na het verlof van onze vaste dierenarts) en kunnen dan hopelijk ook snel hun permanente huisje vinden.

Maar hier hield het verhaal nog niet op helaas... Dezelfde dag nog melding van een gedumpt konijn die al een maandje of zo rondliep, maar ondertussen het eigen konijn zwanger had gemaakt met een 4-tal kleintjes nu tot gevolg...  Hij was er niet, maar de dag nadien kon ik hem uiteindelijk wel vangen...

Het nestje zal over een 2 maand ook naar ons verhuizen, afhankelijk van de geslachten

En hier quasi om de hoek, langs de grote baan, was ook een konijn gespot... Ik er heen, niet te zien, en toen ik thuis was, terug melding dat het er opnieuw zat.  Geen evidente plaats langs drukke baan, en een voortuin vol dichte begroeiing, maar eindelijk kregen we hem in het gras gelokt, rennetje erover en meneer was gevangen! Er zou nog een konijn gespot zijn, en daar donderdag gepasseerd, maar voorlopig niet te vinden...

Dus dat wil zeggen in nog geen week tijd, dat we op die manier 6 afgezette konijntjes hebben kunnen vangen, ondanks de drukte in de opvang en alle hens aan dek met de warme dagen... Deze 5 heren (en één dame die via Saskia thuisje zal vinden) zijn in veilige handen en kunnen uitkijken naar een mooie toekomst!!!

Maar de vraag is, zal het dumpen ooit stoppen??? Ik vrees van niet, want ik heb de indruk dat het jaar na jaar erger wordt.  De gevangen konijnen zijn nog maar het topje van de ijsberg, wie weet hoeveel konijnen hebben niet het geluk van gevangen te worden...