Veel sterfgevallen...

Helaas worden we de laatste tijd weer veel geconfronteerd met sterfgevallen, zowel in de opvang als bij de nieuwe eigenaars van de konijntjes... We vinden het ontzettend jammer dat ze meestal niet lang hebben kunnen genieten van hun nieuwe thuis... Omdat het er veel te veel zijn om zomaar voorbij te laten gaan, willen we hier hen nog even een laatste eerbetoon geven...

Rusty (16/11)

Rusty woonde samen met mama Purdy bij gastgezin Nathalia.  Broer Qwinty woont uiteraard al al die tijd apart.  Maar plots lag Rusty ook zonder voorafgaande aanwijzingen dood in haar hokje...

Een prachtig snoetje...

Totum (3/11) en Aragorn (17/11)

Totum en Imala waren twee Franse hangoren die bij ons vertrokken waren.  Omdat Totum nogal dominant bleef, besliste de eigenaar om haar te laten steriliseren.  Helaas kreeg ze tijdens de operatie een bloeding en is overleden.  Al gauw werd gezocht naar een nieuw vriendje voor de overblijvende Imala, en het klikte meteen met Aragorn, één van de gevonden Vlaamse reuzen.  Imala was zodanig blij met een nieuwe partner, dat ze al na 5 minuten hier een bunny flop maakte tegen hem.  Aragorn had een serieus probleem met zijn tanden, dat uiteindelijk pas is uitgekomen bij de adoptie. Er werd afgesproken om via haar dierenarts de operatie te laten verlopen, om de tanden ofwel eerst kort te zetten, ofwel uit te halen.  Maar helaas liep het ook hier mis, en is ook hij in de operatie gebleven.  Iedereen was er natuurlijk het hart van in, zowel wij als de eigenaar en zeker ook de dierenarts.  Maar blijkbaar moet hij toch redelijk verzwakt geweest zijn al voor de operatie...

Op onze bijscholingen horen we regelmatig de risico's verbonden aan operaties bij konijnen.  Zowat 1% van de gezonde en 10% van de zieke konijnen kan in de operatie blijven, maar dat is uiteraard geen reden om niet meer te gaan opereren... Maar er is altijd een risiso aan verbonden jammer genoeg...

Totum en Imala, in beter tijden...

Aragorn bij aankomst in de opvang

Halfwildjes (november)

Van het nestje van Narnia met de 7 halfwildjes, blijven nu nog enkel 1 vrouwtje en de 2 rammen over.  Een of twee zijn helaas ontsnapt toen de wind de deur van het hok openwaaide, of zijn plots gestorven, ook zonder te weten waaraan... Ontzettend jammer, want ze hadden een mooie tijdelijke plaats gevonden om te wonen...

Twee van de halfwildjes in hun verwilderde perk

Calico (25/11)

Calico was verhuisd, samen met Narnia naar een lieve ram.  Het waren wel vooral Narnia en Reno die samen optrokken, maar Calico voelde zich ook wel gelukkig op haar nieuwe adres.  Helaas heeft ze ook niet lang kunnen genieten van haar nieuwe toekomst, want ze lag ook plots dood. Ook eerst niets aan de hand, springleven en dan 's avonds dood helaas...

Calico is goed in haar verstoppen op haar nieuwe adres

Ilsa (4/12)

Ilsa was één van de kleintjes die uit Nederland kwamen en die we op de parking in de buurt van Breda zijn gaan ophalen.  Hun moeder was helaas overleden en wij zouden ons verder ontfermen over de kleintjes.  Maar we kregen op 4 december de melding dat ze helaas overleden is...

Het nestje kleintjes, Ilsa helemaal links

Olive (6/12)

Olive was al een hele tijd gereserveerd, maar verbleef in afwachting nog bij medewerkster Wendy. Kerngezond, speels, actief en zo meer, maar plots lag ze op de avond van 6 december dood in het hok... Helaas hebben we ook niet het budget om op alle konijnen autopsie te laten doen, om te weten wat de doodsoorzaak is...

Mooie Olive aan het genieten in het buitenhok

Urbie (7/12)

Urbie was pas zaterdag vertrokken en had een lange rit voor de boeg.  Daarom werd er door de eigenaar bij haar thuis gekoppeld, en dat verliep zonder problemen.  Al gauw werden Marie en Urbie de dikste vriendjes. Maar helaas sloeg het noodlot maandag al toe... Hij kreeg stuiptrekkingen en werd meteen naar de dierenarts gebracht.  Aan de medicatie, dwangvoeren, maar het lukte niet goed en hij bleek ook verlamd te zijn.  Hoogst waarschijnlijk is hij het slachtoffer geworden van E.Cuniculi.  Heel wat konijnen zijn drager van deze parasiet, en bij verminderde weerstand en stress kan het de kop opsteken.  We vermoeden dat dit hem de das heeft omgedaan, en dat de stress van de verhuis naar hier, castratie en dan naar zijn nieuwe adres de doorslag heeft gegeven helaas...

Urbie bij aankomst hier

Rigor (9/12)

Tijdens mijn voederronde gisteren zag ik dat Rigor niet in zijn haak was.  Hij kwam niet op het eten af helaas, en er bleek niet veel fut meer in te zitten.  Zijn castratie op 3/12 was goed verlopen, geen enkele complicatie en zondag werd hij gekoppeld aan gesteriliseerde voedster Sassafrass.  Ze zouden volgende week samen verhuizen. Hij was wel hevig in het begin, maar dan leek het uitstekend te klikken, en ze leefden gelukkig samen in een ruim hok.. Toen ik merkte dat Rigor niet OK was, heb ik maar meteen hem binnen genomen, pijnstilling en medicatie toegediend, en op de warmteplaat gezet. Maar helaas heeft dat niet meer mogen helpen, maar vond ik hem deze morgen levenloos in zijn hokje...

Baby (8/12)

Ook één van de twee kleintjes van Quaxy is helaas gisteren overleden.  Het was al een heel stuk kleiner dan het andere jong, en zag er ook meestal iets minder mooi uit qua huid, maar het deed zijn best ook om rond te huppelen.  Blijkbaar waren ze ook al begonnen mee te eten met de mama, en is het kleintje helaas gestikt in een stukje erwtenvlok... Het lag zo mooi in het eetbakje toen ik het 's morgens vond voor ik naar school vertrok... Vanaf nu dus alleen maar enkelvoudig junior voer voor moeder met kleintjes, jammer dat we het op deze manier moeten leren...

Het lag zo mooi in het eetpotje

Stukje erwtenvlok is blijven steken in het mondje...

Slaap zacht, alle lieverds... Jammer dat jullie geen lang leven gegund werd op jullie nieuwe adresjes, of dat jullie helaas nooit de stap hebben kunnen zetten naar een eigen huisje...

Hopelijk heb ik niemand vergeten, maar mocht ik dat gedaan hebben, mijn excuses hiervoor, het is nooit leuk om met dergelijk nieuws geconfronteerd te moeten worden, en de laatste tijd is het weer een beetje van het goede teveel... Ik denk nog elke dag aan broers Haldir en Gwindor die het niet gehaald hebben, gelukkig is zusje Indis aan de beterhand...