Hiernamaals...

Halloween... Hoog tijd voor een verhaal met konijnen in de hoofdrol...

In het mytische land Trigiorria is er een legende over het Geesten Festival van de Konijnen.
Op het einde van de maand oktober, als de grens tussen de wereld van de geesten en de echte wereld heel dun is, kunnen mensen die een geliefde verloren zijn in de loop van het afgelopen jaar, naar het Geestenbos gaan.  De pas overleden familieleden zwerven dan in het bos, wachtend op het moment dat de grens tussen het hier en nu en het hiernamaals dun genoeg is om de oversteek te maken.  En op dat moment hebben de familieleden nog de kans om afscheid te nemen van hun overleden dierbare.
De familie kampeert dan buiten het bos, soms een paar dagen, soms een week, wachtend op de boodschapper.  Die boodschapper is een wit konijn.  Als het dichterbij komt, zit de familie rustig te wachten tot het konijn een plaats uitkiest om neer te gaan zitten.  Dan staart hij met zijn robijnen ogen en draait hij zijn lange oren in hun richting.  Op dat moment spreekt de familie de naam uit de van de overleden geliefde en geven ze een laatste boodschap mee aan hun dierbare. Op het einde wordt een bedanking gegeven aan het konijn, meestal in de vorm van lekkere groentjes, zoals wortelgroen of radijsjes.  Het konijn gaat op de achterpoten staan, eet van het groen en draait zijn oren naar achter, om zo de boodschap van de familie op te slaan.
Vervolgens huppelt het konijn terug het bos in, met de boodschap voor de geest. Zijn robijnen ogen kunnen de geesten van de andere wereld zien, en met hun scherpe neus kunnen ze snel de verzamelde familie vinden.  Eenmaal bij de geest, openen ze hun oren, zodat de geest de echo's van de boodschap kan beluisteren en op die manier is de geest klaar om de oversteek te maken.
Maar helaas zijn niet alle geesten in het Geestenbos zo welwillend. De geluiden die uit het bos komen, zijn vaak griezelig en daarom blijft de familie liever aan de rand van het bos, en maakt ze gebruik van de konijnen om hun boodschap over te brengen.  Op bepaalde momenten worden donkere schaduwen gezien tussen de bomen door, maar ze geraken niet uit het bos.  Daar zorgen de zwarte konijnen in het bos voor. Bij de minste aanraking tussen de geest en het zwarte konijn, verdwijnt de donkere geest in de gitzwarte vacht van het konijn... En hoe meer zwarte konijnen in de buurt van de geest, hoe sneller dat ze weer verdwijnt.  Ze verdwijnt zo snel dat de mensen niet weten of het nu een schaduw van een geest was of de schaduw van de huppelende konijnen...
Vandaag de dag worden vele konijnen als huisdier gehouden en worden beschouwd als een echt familielid.  In feite wordt de adoptie van een konijn na het overlijden van een dierbare als een zegen voor het huis beschouwd.  Als een wit konijn op z'n achterpoten staat en staart in het niets, dan mag je er zeker van zijn dat het een vriendelijke geest verwelkomt in je huis.  En een zwart konijn zou dan de boze geesten eerder verjagen.

Vertaald van http://www.larping.net/bunny/SFR.html

Met dit verhaal in het achterhoofd is het misschien daarom dat albino-konijnen of zwarte konijnen minder kans maken op adoptie, maar met dit verhaal zouden mensen beter moeten weten!

Someone...

Konijnen (en in feite alle dieren) zijn geen dingen, maar zijn persoonlijkheden.  Elk dier heeft zijn eigen karakter, eigen wensen, eigen behoeftes, eigen uiterlijk en zo meer, net als mensen. Uiteraard willen we de dieren niet gaan vermenselijken, maar het zijn zeker geen voorwerpen... Helaas denken mensen nog al te vaak dat dieren wegwerpproducten zijn, waar je gewoon vanaf kan geraken als een snoeppapiertje dat je achteloos langs de openbare weg gooit... De meldingen van gedumpte konijnen en zelfs heuse dumpplaatsen vliegens ons bijna dagelijks rond de oren, en het is echt dweilen met de kraan open, en het water staat ons bijna aan de lippen helaas.

Ik hoop dat er ooit een dag komt dat dieren evenveel rechten krijgen als mensen en dat er zware straffen staan op dierenmishandeling en dierenverwaarlozing.  Maar zolang de dieren niet kunnen spreken, zal er helaas niet veel veranderen. Wij proberen te doen wat we kunnen, maar het doet ons pijn telkens over onze maximale capaciteit te moeten ploeteren en konijntjes moeten weigeren...

GOED TERECHT: Jinja

De ter dood veroordeelde Jinja hebben we vrijgekocht uit een dierenwinkel, omdat hij daar retour zou gaan naar de fokker omwille van zijn splayed leg... Gelukkig heb ik hem dus met heel veel moeite meegekregen en is hij vorige week verhuisd en hij stelt het ondertussen super goed met zijn vriendinnetje Kees, een Vlaamse Reus. Hij was nogal bang en schichtig, maar leert ondertussen goed omgaan met mensen en zo te zien heeft hij het daar helemaal naar zijn zin! Bovendien is hij tot over zijn oren verliefd op Keesje, en wordt er kwistig gezoend!

Happy face

Love is in the air!

Mooi koppeltje toch!

Gezellig spelen in het hooi

Een update van Emieltje

Mieltje doet het uitstekend bij Roos!  Hij is zeker in goede handen en geniet met volle teugen van zijn solo-leventje.  Door wat hij meegemaakt heeft in het verleden (aangevallen in dierenwinkel door andere rammen en met levensbedreigende verwondingen tot gevolg, en is ook blind op één oogje hierdoor), gaat hij dus als eenzaat door het leven, maar is zeker niet eenzaam.  Hij krijgt zeker voldoende aandacht van zijn bazinnetje, die hem uiteraard ook goed in de watten legt, want dat verdient hij!

Van collega-opvang De Knabbelaar hebben we na Dierenknuffeldag van VZW Sociale Dierenhulp dit tentje gekregen, ideaal voor Emieltje!

Op verkenning!

Nog een beetje te klein om in de zetel te springen...

How to catch a Flemish Giant (or three)...

We kregen begin oktober melding binnen van een nieuwe dumpplaats en alweer in Zwevezele. Iemand had daar een Vlaamse Reus gezien, en bij navraag bij de buren bleken er daar wel een stuk of 10 rond te lopen, in een dreefje tussen een woonwijk en het industriepark.  Tja, toch wel weer een schrijnende situatie die ik eens wou gaan bekijken.  En zo trok ik op een vrije namiddag toch maar eens naar daar.  Al vrij snel spotten we de eerste grijze in de struikjes en ik ging alleen verder op onderzoek uit en trof in totaal een stuk of 5 Vlamen aan.

De eerste al vrij snel gespot

Nog 2 konijnen, dichtbij elkaar

Wat later deze twee konijnen, vermoedelijk dezelfde als bij de foto hiervoor

De "dreef" waar ze gedumpt werden, tussen industriegebied en woonwijk...

Konijn op het einde van de dreef

En dan kon ik uiteraard in actie schieten.  Bij de eerste zette ik vangkooien (formaat voor katten), maar ik vrees dat we daar toch wel geen zo'n grote konijnen mee gaan vangen. Mijn andere tactiek was dan werken met een hoge ren en een laag deurtje en hen proberen te lokken met eten.  De meesten reageerden wel goed op het gooien van wortel en stukjes brood, aangevuld met het schudden met een plastic doos met korrels. En vooral VEEL GEDULD...

Eerst wat eten gooien bij het konijn, en dan zoals met klein Duimpje dichter lokken...

Eén van de konijnen zat helemaal op het einde van de dreef, in een open stukje. Dus proberen om de ren zo dicht mogelijk te krijgen, en dan zoals bij Klein Duimpje wortelen en brood stukjes gooien om ze in de ren te lokken.  Ik zat er voorzichtig naast, om snel genoeg het deurtje te kunnen dichtdoen. En het konijn, ook een grijze, kwam dichter en dichter en dichter en kwam IN DE REN, en mijn hart begon sneller te slaan.  Snel de deur dicht, maar het konijn schrok en begon te springen en te doen, en ik had in mijn paniek ook het deurtje niet goed gesloten, en het konijn kon helaas ontsnappen...

Het lijkt te lukken, maar helaas deze niet kunnen vangen omdat de deur niet goed dicht was

Ondertussen waren de twee konijnen die ik samen zag zitten, uit de struiken gekomen, en in het wandelpad heb ik sowieso meer kans om de ren op te zetten in plaats van in de struiken. Ik kon al snel een oranje Vlaam vangen en na een 2-tal uur had ik er toch al 3 van de 5 konijnen die ik had gezien kunnen vangen.

Eten gooien werkt altijd!

Yes, bijna helemaal in de ren

Gelukkig voor mij passeerden daar niet te veel mensen, zodat ik me ten volle op de konijnen kon concentreren en zij dan ook niet door de andere geluiden weggejaagd zouden worden.  Alleen kreeg ik op een gegeven moment wel de "hulp" van een kat die me serieus aan het saboteren was en de konijnen aanviel, en ze daardoor in de struiken liepen.  Maar na een tijdje kwamen ze weer buiten en kon ik weer mijn rentactiek toepassen.  Eenmaal gevangen in de ren zette ik de transportbox er snel in, zodat ik ook hen niet moest vastpakken, zodat ze toch die stress al niet hoefden te hebben.

Een saboteurke...

Eén van de oranje reuzen

Eenmaal thuis werden de konijnen uitgebreid gecheckt, vooral het geslacht was belangrijk om te weten waar we ze zouden huisvesten, en ik zag ook al meteen dat ze allemaal met oormijt zaten, de één al erger dan de andere. Uiteraard hebben we ze hiervoor meteen behandeld, zodat ze er snel van af zouden zijn.

De oren van de beide heren vol oormijt...

De twee oranje konijnen bleken rammen te zijn, en het grijsgrauwe konijn een voedster.  Er is dus ook weer uiteraard kans dat ze zwanger is, en daarvoor moeten we uiteraard ook nog de geschikte maatregelen nemen.

De heren moest ik door plaatsgebrek wel eerst samen steken, want we zijn niet echt voorzien op het huisvesten van zoveel grote konijnen in één keer en ondertussen is Yavanno, de grootste van de 2, al verhuisd naar één van onze gastgezinnen met meer huppelruimte. Maar hij bleek toch wat eenzaam te zijn, en we hebben ook "broer" Aragorn dan in de ruime ren geplaats. En we hebben ook al voor de castratie gezorgd, zodat ze dus ook hopelijk snel zouden kunnen verhuizen. Dus wie interesse heeft in stevige kerels, mag gerust contact met ons opnemen.  De tandjes van Aragorn zullen wel in de gaten gehouden moeten worden, omdat de snijtanden niet ideaal op elkaar staan, maar met voldoende goed voer zou dit wel min of meer weggewerkt moeten worden.

De broers gezellig samen

De ruime ren voor de heren!  Aragorn bekijkt het graag even vanop een afstandje...

GOED TERECHT: Xedan

Xedan bleek uiteindelijk toch een voedster te zijn, soms is het bij jonge konijnen zo moeilijk te zien, maar gelukkig maken we niet veel fouten.  Maar Xedan mocht net als het andere vrouwtje Ko gesteriliseerd worden in de plaats en kunnen ze als dikke vriendinnen door het leven gaan.  In het begin waren ze niet zo'n dikke maatjes, maar dat is ondertussen al helemaal in orde zoals je kan zien!!!

Zo schattig met hun pakjes na de operatie

Lekker languit genieten

Wanneer een dierenarts raadplegen?

We zien regelmatig op Facebookgroepen vragen en foto's passeren van konijntjes, met de vraag wat ze kunnen doen... Heel vaak vind ik dat een jammere zaak, omdat mensen soms de ernst van de situatie niet (kunnen) inschatten omdat een dierenarts bezoek toch wel dringend is!!!

Ik zag deze checklist op een Engelse konijnengroep en besloot om er ook maar een blogbericht over te maken!

15 dringende redenen om een konijnkundige dierenarts te bezoeken!

1. Het konijn beweegt niet en zit eerder in een bolletje.
2. Verandering van eetpatroon, hoeveelheid eten of geen eetlust.
3. Kleine, weinig of geen keutels
4. Gebroken botten of pootjes
5. Ineenstorting
6. Ademen via de mond
7. Tranende ogen, natte neus, niezen, piepende geluiden maken
8. Maden aan de poep of wonden
9. Bloed in de urine
10. Kwijlen, nat rond de mond
11. Bloeding
12. Epileptische aanval
13. Schreeuwen
14. Diarree
15. Zichtbare verwondingen

Niet alle dierenartsen zijn gespecialiseerd in konijnen of weten er voldoende van af om de juiste diagnose te stellen. Helaas worden nogal vaak konijnen ingeslapen wegens een verkeerde diagnose...  

Hier vind je ook meer info om een geschikte dierenarts te vinden:

http://www.konijnen.nl/doktoren/konijnendokter.php

http://www.knagers.net/kkda.htm

GOED TERECHT: Zippy en Fella

Af en toe krijgen we wel eens een mailtje van konijntjes die hun partner zijn kwijtgespeeld en echt wel treuren.  Daarom is het aan te raden om zo snel mogelijk een nieuwe partner te voorzien, zodat ze terug hun levenslust terugvinden.

Dit was ook het geval met Gizmo.  Zijn vrouwtje was al even niet meer gezien, en had zich in een gegraven pijp teruggetrokken om te gaan sterven.  Hij was vol verdriet, en at ook niet bijster veel.  En zo contacteerden zijn baasjes ons, met de vraag of ze Fella en eventueel een zusje konden adopteren.  Maar aangezien Fella een echt mama's kindje is, en constant met haar optrekt, leek het ons aangewezen om met deze twee te proberen.  De koppeling was er een uit de boekjes het was meteen grote liefde tussen de drie zwartjes, en ze konden dus samen verhuizen.

En we kregen deze leuke foto binnen, van Zippy de mama links, dochter Fella aan de rechterkant en rechtsboven fiere ram Gizmo!

Lief en vooral veel leed in de opvang

Het ontbreekt ons echt aan tijd om uitgebreide blogberichtjes te schrijven en te posten, we lopen hopeloos achter met het nieuws... Dit komt vooral omdat we het ontzettend druk hebben met onze konijnen, die heel wat tijd en aandacht vragen, en dan hebben we de afgelopen tijd weer een heleboel zorgen gehad en zieke konijntjes die ook veel tijd in beslag nemen, en dat allemaal naast onze gewone bezigheden... We worden echt dit jaar overstelpt met gedumpte konijntjes, ik ben ondertussen al de tel kwijt geraakt hoeveel we er gaan vangen zijn en hoeveel er door mensen gevangen zijn binnen gekomen, maar het zijn er ontzettend veel.  Ik probeer voor mezelf, om het enigszins leefbaar te houden, een 5 à 10 konijnen op te vangen, naast de eigen 10 konijnen en 6 blijvertjes, maar op het ogenblik zitten we met maar liefst met bijna 30 konijnen in de opvang... Handenvol werk dus, en niet altijd de tijd om uitgebreid te gaan schrijven... Maar we willen jullie uiteraard wel zo goed mogelijk op de hoogte houden van het reilen en zeilen in de opvang...

Overlijden Narnia

Eind september vond ik Narnia samen met de kleintjes in het slaaphok en ze liep niet weg. Meestal maakt ze zich zo snel mogelijk uit de voeten als ze me zag.  Dus ik wist meteen dat er iets niet in orde was.  Ik nam haar op en zag het meteen, ze was zo opgeblazen als een ballon.... Ik heb haar dan meteen medicatie gegeven voor gasbuik, en omdat we de rest van de namiddag naar een doopfeest moesten, konden we niet naar de dierenarts. 's Avonds was het nog niet echt beter, dus ook weer medicatie gegeven en 's morgens toch naar de dierenarts met haar.  Ze hebben daar er nog alles aan gedaan, maar helaas was de gas al overal in haar buik en darmen, en heeft ze het jammer genoeg niet gehaald... De kleintjes beleven verweesd achter.  Gelukkig waren ze al wat groter en hoefden we ze niet meer met de hand verder op te voeden, maar ik zette een potje met melk bij hen, naast het gewone voer dat ze kregen. Ondertussen doen de kids het heel goed, ze groeien goed, eten goed, zijn goed actief, dus ik denk wel dat ze op zich zelfstandig genoeg geworden zijn na de dood van hun mama.

Narnia kort na haar aankomst

Overlijden Mopsie

Mopsie en Ritchie hadden eindelijk zicht om te verhuizen begin november richting Rotterdam.  Ze zaten allebei al van eind januari/begin februari in de opvang, maar door hun specifieke problemen (ouderdom en geen snijtanden meer) had er nog niemand interesse getoond in hen helaas.

Ritchie en Mopsie in betere tijden

Mopsie had een tijdje terug al even EC gehad, maar met de medicatie was ze al vrij snel verlost van haar head tilt.  Maar met de eerste koude stak dit terug de kop op helaas.  Maar aangezien we geen hokken vrij hadden binnen, moesten we ze wel buiten laten zitten, en de medicatie sloeg niet zo goed aan.  Uiteindelijk hebben we woensdag 14 oktober een hele carousel van verhuizingen laten werken, zodat de kids van Narnia naar de garage verhuisden, zodat het binnenhok in de keuken Mopsie en Ritchie kon huisvesten, met een extra warmteplaat om haar warm te houden.  Helaas hebben deze maatregelen niet veel meer uitgehaald.  Op donderdagmiddag na het werk, lag ze al zowat in sterfpositie, en ik heb haar dan maar even bij me genomen in de zetel, zodat ze in alle rust kon vertrekken.  Het duurde dan ook niet lang meer voor ze naar de konijnenhemel is vertrokken... Ritchie blijft nu een beetje verweesd achter helaas, maar al bij al doet hij het wel goed qua eten.

De erge head tilt van Mopsie op haar laatste ochtend...

Samen met haar mannetje op de warmteplaat

Ons zielig meisje...

Overlijden gedumpte FH + tandproblemen

We kregen ook melding van een doos gedumpte hangoren van de eigenaars van Kamieltje, die bij ons ook geadopteerd was met tandproblemen.  Eentje mocht daar blijven wonen, ze hadden iemand gevonden voor een 2de konijntje en de andere 3 kwamen op maandag 19 oktober in de opvang binnen.

De 5 gedumpte konijntjes

Ik zag al snel dat de bruine ram met prachtige blauwe ogen totaal niet in orde was, en ik nam hem bij me om hem gerust te stellen.  Onder zijn kin was helemaal nat, hij begon ook meer door zijn mondje te ademen, vermoedelijk dus de combinatie van tandproblemen en de stress van de autorit... Ik had hem dan even terug bij broer en zus gezet, zodat ik alles in gereedheid kon brengen voor dwangvoer en papjes, maar helaas zijn we zover niet geraakt.

Toch nog een "degelijk" portretje kunnen maken van Gwindor

Zijn snijtanden

Zijn laatste momenten voor ik hem dicht bij me nam om hem te begeleiden...

Toen ik hem pakte, begon hij al te schudden en te springen, en ik wist dat het einde weer nabij was. Ik heb al zoveel konijntjes begeleid op hun laatste momenten hier op aarde, dat ik weet wanneer het zover is.  Ik ben blij dat ik hem toch heb kunnen helpen naar de overkant, en dat hij nog liefde en aandacht heeft gekend... Maar het afscheid valt me altijd ontzettend zwaar, zelfs al was deze kerel nog maar met moeite een uur in de opvang, hij had al mijn hart gestolen...

Slaapzacht, lieve Gwindor... Tot ooit...

Broer Haldir (voorgrond) en Zus Indis (achtergrond) 

Haldir en Indis hebben allebei ook tandproblemen en worden hier maandag voor onder narcose gebracht.  Hun snijtanden worden bijgevijld en ook de kiezen worden bekeken, en ik vrees dat daar het grootste probleem zit.. Eén van de snijtanden van zusje is afgebroken, maar zij kan wel behoorlijk goed eten, bij broer zijn ze echt megalang en schuiven over elkaar, waardoor hij veel moeite heeft met eten. We maken daarom meermaals per dag papjes met geweekte korrels en nog eentje met fijngesneden groentjes in de blender, zodat hij toch voldoende aansterkt tegen de operatie.
Uiteraard gaan we jullie op de hoogte houden van het verdere verloop.

Het is trouwens ook bijna dag op dag 2 jaar geleden dat we Speedy, onze eerste hangoor en ook met serieuze tandproblemen hebben moeten laten inslapen omwille van abcessen in zijn mond, en dat afscheid valt me nog elke dag zwaar. Maar ik weet dat hij hierboven mensen naar ons stuurt, zodat ook andere konijnen met tandproblemen geholpen kunnen worden...

Operatie Lapino
Lapino heeft ook veel probleempjes.  Hij was ruim een jaar geleden binnen gekomen door allergie (zogezegd), maar al snel bleek hij dus problemen te hebben met zijn snijtanden en kiezen.  Door de juiste voeding konden we dat gelukkig onder controle houden. Maar in het voorjaar kreeg hij head tilt (schuin hoofdje) door een dubbele oorontsteking, en heeft sindsdien leren leven met die schuine stand en valt zo goed als niet meer om.  Maar door de schuine stand groeiden nu ook zijn snijtanden helemaal verkeerd, begon hierdoor ook meer en meer tranende en etterende oogjes te krijgen, dus drong een operatie zich uiteraard op.  Deze stond afgelopen maandag 19/10 ingepland.

De tandjes van Lapino voor de operatie

Ondertussen is de operatie achter de rug en is hij weer goed aan het eten, alleen zit hij nog met een infectie aan de bovenkant die we uiteraard goed in de gaten houden en behandelen.  Ook vriendinnetje Woppy houdt hem veel gezelschap. We gaan ook hier proberen jullie zo snel mogelijk op de hoogte te houden van hoe het verder met hem gaat.

Gastgezin Mathieu

We vinden het ook leuk om jullie kennis te laten maken met onze medewerkers en vandaag stelt Mathieu zich aan jullie voor!

Hallo! Ik ben Mathieu uit Roeselare en ik werk als wetenschappelijk onderzoeker aan een Vlaamse universiteit. Een deel van mijn onderzoek heeft als doel om zogenaamde in vitro methoden te ontwikkelen die als alternatief gebruikt kunnen worden voor het uitvoeren van dierproeven. 

Ik ben echter niet enkel binnen de werksfeer maar ook daarbuiten begaan met dierenwelzijn. Ik heb vooral aandacht voor huisdieren die een nieuwe thuis zoeken, hetgeen helaas een veelvoorkomend gegeven is. Mijn voorliefde gaat daarbij uit naar konijnen. Zo hebben mijn partner en ik in 2012 het dwergkonijntje Guustje geadopteerd dat reeds aan zijn derde eigenaar toe was. We hebben 2 jaar met veel liefde voor hem gezorgd, maar jammergenoeg is hij in de zomer van 2014 gestorven aan de gevolgen van een Encephalitozoon cuniculi infectie, een ziekte die frequent voorkomt bij konijnen. Mensen die reeds een huisdier verloren hebben weten hoe hard dit aankomt en wij waren daar geen uitzondering op. 

Enkele maanden na het overlijden van Guustje gingen we op zoek naar een organisatie die gevonden of afgestane konijnen een nieuwe thuis biedt en zo kwamen we terecht bij Het Vrolijke Konijnenhol. We zijn uit nieuwsgierigheid eerst eens op prospectie gegaan bij de hoofdbasis van Het Vrolijke Konijnenhol in Oostkamp, maar het was snel duidelijk dat het goed zat en dat deze konijnenopvang geleid wordt door mensen met het hart op de juiste plaats. 

Kort daarna hebben we het koppeltje Camille en Herbert geadopteerd, 2 onafscheidelijke dwergkonijntjes. Hun ‘villa’ staat in onze garage en gezien wij onze wagens daar nooit parkeren is dat ondertussen volledig hun domein geworden. Soms komen ze binnen piepen in de keuken en woonkamer, maar ze blijken toch liefst van al in hun vertrouwde omgeving te vertoeven. 

Camille is wat verlegen voor de foto... Herbert zit mooi te poseren!

Zoals een aantal andere vrijwilligers, zijn we ondertussen ook reeds 2 keer ‘pleeggezin’ geweest voor een konijntje dat opgevangen was door Vicky in Oostkamp. Het ging telkens om een mannetje dat dan tijdelijk samenwoonde met Camille en Herbert in onze garage, weliswaar in een aparte ‘woning’, vooraleer er een nieuwe eigenaar werd gevonden voor permanente huisvesting. In de zomer van 2015 hebben we in onze tuin een ‘konijnenpark’ aangelegd. De bedoeling is om hier nog meer opvangertjes een voorlopige thuis te kunnen bieden en aldus het vele en harde werk van Vicky wat te helpen verlichten. 

De eerste bewoners kwamen vorige week aan. Het gaat om de broers Aragorn en Yavanno, 2 Vlaamse reuzen. Ze hebben momenteel nog wat last van plankenkoorts en blijken zich liefst van al samen te verstoppen achter hun hokjes. Het is ook voor ons nog wat wennen, aangezien we voor het eerst pluizige huisgenoten hebben die niet binnen maar wel buiten wonen. Dat vergt de nodige voorzorgen, zeker met de winter voor de deur. We gaan ook hen een zo goed mogelijke en liefdevolle opvang trachten te bieden in afwachting van een nieuw baasje en we zijn van plan om ook in de komende jaren onze taak als pleeggezin voor te zetten.

Aragorn geniet van de open lucht

Bunny Flop

Niets zaliger om een konijn een bunny flop te zien doen, teken dat hij of zij héél tevreden en héél ontspannen is!!!

Cavia's en konijnen samen???

Regelmatig zien we de vraag voorbij komen of konijnen en cavia's samen gehouden kunnen worden.  Het zijn allebei sociale dieren, maar uiteraard is het véél beter om ze elk een soortgenootje te geven...

Cavia's en konijnen hebben ook andere voedingsvereisten.  Zo moeten cavia's voldoende vitamine C binnen krijgen om te kunnen overleven.

Konijnen zijn ook een stuk groter dan cavia's en kunnen ze bijgevolg ook gaan verwonden.

Bovendien zijn konijnen drager van een bacterie waar cavia's ook ziek van kunnen worden.

En tot slot spreken ze gewoon een andere taal!!!

Ik vergelijk het altijd met een Chinees en een Belg samen opsluiten... Ze eten anders, spreken een andere taal en leven gewoon op een andere manier.

Dus cavia bij cavia, konijn bij konijn en dan is iedereen tevreden!!!

Speak!

We blijven ons ten volle inzetten voor het welzijn van de konijnen, om mensen beter te informeren over het houden van konijnen en om ongewenste of gedumpte konijntjes op te vangen, zelfs na onze drukke zomerperiode blijven we op volle toeren draaien!

Sfeerbeelden Werelddierendag bij Horta Wingene

Op zaterdag 3 oktober waren we uitgenodigd bij Horta Wingene naar aanleiding van Werelddierendag, zodat we onze opvang konden promoten.  Er worden gelukkig geen dieren verkocht in de winkel, maar aangezien ze wel af en toe vraag hebben ernaar, mochten wij dus reclame maken.

Onze informatiestand

Er was een grote ren voorzien voor de konijnen met strobalen afgesloten, en het was natuurlijk even uitzoeken wie we zouden meenemen.  Ik besloot om te kiezen voor 3 blijvertjes, namelijk Dido, Lapino en Woppy, aangezien ze dus met hun handicap ook duidelijk kunnen laten zien aan de mensen dat ze een kans verdienen.  Dido mocht in de ganse ren rondhuppelen, en ze had zelfs een gecastreerde blauwe Franse hangoor als vriendje, Lapino zat met zijn kersverse partner Woppy in de kleine ren die ik had geplaatst.

Dido helemaal op haar gemak

Samen met haar dierendagliefde...

Hij lag ook graag languit, hoog of laag...

Zalig toch, die konijnenpoepjes!

En het was ook een hele lieve en aanhankelijke hangoor!

En ze hadden het allemaal ontzettend naar hun zin, en genoten van de aandacht van de kindjes en de volwassenen.  Het was niet zo druk, maar het was wel gezellig en we konden wel onze werking goed uitleggen aan de mensen.  En nu maar hopen dat er daar ook een paar adopties zouden kunnen uitvloeien!

Lapino en Woppy in hun ren

Gezellig samen

Lapino aan het eten

En we waren ontzettend blij dat we op het eind ook nog een mooie donatie meekregen!!! Een klein noodhok, een grote zak eten, een opbergtrommel en een emmer! Zo'n dingen komen inderdaad altijd wel van pas!  Bedankt Horta Wingene voor de uitnodiging en de donatie alvast.