We hadden via onze konijnengroep op Facebook al regelmatig klachten binnen gekregen over een groot tuincentrum dat ook dieren verkoopt. Gaande van zieke konijnen, konijnen met tandproblemen en zelfs dode konijnen... Ik was van plan een brief te schrijven naar de winkel in kwestie, maar omdat het toch altijd beter is om van je eigen waarnemingen uit te gaan, besloten medewerkster Wendy en ik vorige week donderdag (8/1) een bezoekje te brengen.
We liepen meteen door naar de dierenafdeling, en gingen ook langs bij de kippen en de vogels, maar dat was nog behoorlijk. Maar onze missie was uiteraard om naar de konijnen te kijken, hoe ze gehuisvest waren en hoe ze er aan toe waren.
Op zich hebben ze daar ruime rennen, in tegenstelling tot veel andere dierenwinkels waar ze in kleine glazen bakken zitten. Alleen zaten ze er met véél te véél in, en waren de hokken niet altijd echt proper... Door de grote aantallen hebben we ook al meteen een dominant mannetje uit een groep gevist en apart gezet, voor er ongelukken gingen gebeuren. We deden onze toer van de bakken, en keken welke konijnen we zouden vragen om mee te doen om te verzorgen. Wendy maakte foto's, en we kwamen uiteindelijk uit bij 4 konijntjes. Dan ging het richting kassa om de verantwoordelijke te spreken. Het bleek de bazin zelf te zijn, en ik stelde ons voor en legde uit waarom we gekomen waren. Ze was zich goed bewust van het probleem, en dat ze inderdaad de laatste tijd al behoorlijk wat klachten hadden binnengekregen. We stelden dus voor om de 4 ergste gevallen mee te nemen. Wij dachten met 1 of 2 konijntjes buiten te komen, dus hadden we niet zoveel transportboxen mee, want zo erg hadden we het niet verwacht.
We liepen terug naar de dierenafdeling om de konijntjes uit te halen, en we besloten om de anderen toch nog allemaal vlug te checken op vuile kontjes. Zo hebben we er nog een jong konijntje uitgehaald. We deden ook nog wat aankopen, aangezien de nijntjes ook hooi en zo moesten hebben, ook iets wat ze niet in de rennen hadden liggen.
We zijn absoluut tegen konijnen vervoeren in kartonnen dozen,
maar nu hadden we helaas geen andere keus...
We liepen terug naar de dierenafdeling om de konijntjes uit te halen, en we besloten om de anderen toch nog allemaal vlug te checken op vuile kontjes. Zo hebben we er nog een jong konijntje uitgehaald. We deden ook nog wat aankopen, aangezien de nijntjes ook hooi en zo moesten hebben, ook iets wat ze niet in de rennen hadden liggen.
Daarna ging het met onze 5 dozen richting Oostkamp om te kijken wie Wendy ging meenemen, en wie bij mij zou blijven voor verdere verzorging. En helaas bleken het ook allemaal rammetjes te zijn... Deze mannetjes namen we mee:
DARIO
Deze lichtbruine kerel viel ons meteen op, omdat zijn oogjes nogal ontstoken waren. Voor de rest is hij wel mager, maar doet het behoorlijk goed ondertussen na verzorging met oogzalf en antibiotica. Bij de dierenarts bleek hij ook vlooien te hebben, maar daarvoor heeft hij meteen Stronghold gekregen en werd hij ver van de anderen in een binnenhok gezet. Voorlopig is hij nog te zwak om de verdoving voor de castratie aan te kunnen, vandaar dat we nog even wachten hiermee. Het is wel een goede eter, en helemaal verzot op hooi!
In de winkel...
Ontstoken oog van Dario, vol etterkorsten rondom
Ook ander oogje ziet er niet fameus uit, en een ferme kap in zijn neus...
EMIEL
Dit wildkleurige dwergje zat helemaal alleen in een ren, maar we zagen meteen dat er iets niet klopte. Hij zat vaak met zijn hoofdje omhoog om beter te kunnen ademen, en ook zijn ene oogje zat helemaal dicht, en het andere was ook ontstoken. Bij onze laadronde bleek de etter aan zijn oogje helemaal te zijn opengesprongen, met heel veel etter en stank tot gevolg. Eenmaal thuis zijn we bijna direct naar de dierenarts gegaan, en het verdict was dus serieuze oogontstekingen, waardoor hij aan één kant blind zal blijven, omdat de ontsteking al veel te lang aan de gang was, en het moeilijke ademen komt door een longontsteking met snot. Ook hij wordt hiervoor intensief behandeld.
Maar tot mijn grote verbazing had hij ook veel korsten op zijn rug, en toen ik er één van afprutste, kwam een dikke laag etter tevoorschijn. Ik heb de afgelopen dagen intensief gewerkt, telkens 3 behandelingen per dag van telkens bijna een uur om alle korsten te verwijderen, etter uit te peuteren, wonden te spoelen en te verzorgen... We hadden dit bij de dierenarts niet gemerkt, omdat we toen vooral bezig waren met zijn oogje en snot, maar gelukkig heb ik alles in huis om de wonden proper te maken en te spoelen. Nu, bijna een week verder, kan ik wel zeggen dat het meeste van de etter eindelijk verdwenen is...
Maar Emiel blijkt een stevig vechtersbaasje te zijn!!! De jongen die er het ergste aan toe was, blijkteen sterk karakter te hebben om alles aan te kunnen. Tijdens zijn behandelingen eet hij graag de peterselie die ik hem voorschotel, ook zijn pijnstiller gaat vlotjes naar binnen, en als hij helemaal klaar is (neusje proper, oogje proper en zalf in, alle etter verwijderd en wonden ontsmet) dan mag hij op zijn Snugglesafe liggen, en gaat hij ook spontaan gaan eten. Ik heb al zoveel tijd en energie in deze kleine jongen gestoken, en voorlopig loont het. Maar het blijft afwachten of hij er helemaal door komt, we doen er alvast alles aan! Anders was hij er zeker al niet meer geweest denk ik. De wonden aan zijn oog en rug zijn maar op één manier te verklaren: te veel rammen samen op een kleine oppervlakte gaan vechten... De wonden bij Emiel waren niet recent, maar hij moet er al veel langer van afgezien hebben. Daarom is hij nog niet ter adoptie, want de open wonde op zijn rug zal nog behoorlijk wat tijd nodig hebben om te kunnen genezen. Ook zijn oogje is nog een groot vraagteken... Ofwel zal het oogje uiteindelijk verschrompelen, dat is het beste scenario, ofwel moet hij een zware oogoperatie ondergaan om alles te verwijderen...
In de winkel...
Emiel bij aankomst in de opvang
Een oogje vol etter en een neusje vol snot...
Zijn blind oogje op zaterdag
Maar tot mijn grote verbazing had hij ook veel korsten op zijn rug, en toen ik er één van afprutste, kwam een dikke laag etter tevoorschijn. Ik heb de afgelopen dagen intensief gewerkt, telkens 3 behandelingen per dag van telkens bijna een uur om alle korsten te verwijderen, etter uit te peuteren, wonden te spoelen en te verzorgen... We hadden dit bij de dierenarts niet gemerkt, omdat we toen vooral bezig waren met zijn oogje en snot, maar gelukkig heb ik alles in huis om de wonden proper te maken en te spoelen. Nu, bijna een week verder, kan ik wel zeggen dat het meeste van de etter eindelijk verdwenen is...
De eerste korst heb ik er net afgehaald... Een dikke klont etter komt tevoorschijn...
Het resultaat van de etter na de eerste behandeling...
Links bovenaan is de korst met haar die ik er af gehaald heb,
en dan nog de grote klonten dikke etter die eruit gekomen zijn...
En zo heb ik dus de eerste dagen massaal veel etter uit zijn kleine lijfje gehaald...
Maar Emiel blijkt een stevig vechtersbaasje te zijn!!! De jongen die er het ergste aan toe was, blijkteen sterk karakter te hebben om alles aan te kunnen. Tijdens zijn behandelingen eet hij graag de peterselie die ik hem voorschotel, ook zijn pijnstiller gaat vlotjes naar binnen, en als hij helemaal klaar is (neusje proper, oogje proper en zalf in, alle etter verwijderd en wonden ontsmet) dan mag hij op zijn Snugglesafe liggen, en gaat hij ook spontaan gaan eten. Ik heb al zoveel tijd en energie in deze kleine jongen gestoken, en voorlopig loont het. Maar het blijft afwachten of hij er helemaal door komt, we doen er alvast alles aan! Anders was hij er zeker al niet meer geweest denk ik. De wonden aan zijn oog en rug zijn maar op één manier te verklaren: te veel rammen samen op een kleine oppervlakte gaan vechten... De wonden bij Emiel waren niet recent, maar hij moet er al veel langer van afgezien hebben. Daarom is hij nog niet ter adoptie, want de open wonde op zijn rug zal nog behoorlijk wat tijd nodig hebben om te kunnen genezen. Ook zijn oogje is nog een groot vraagteken... Ofwel zal het oogje uiteindelijk verschrompelen, dat is het beste scenario, ofwel moet hij een zware oogoperatie ondergaan om alles te verwijderen...
Mijn flinke kerel laat veel toe voor de behandeling van zijn wonden,
terwijl hij lustig aan de peterselie zit te knabbelen...
FONS
Fons was de kleine pluizenbol met een vuile poep die we op het laatst ook nog meegenomen hebben. Aangezien een plakpoep op zich niet zo moeilijk te behandelen is, nam Wendy hem mee naar huis om in bad te doen en goed te drogen en in de warmte te houden. Maar helaas bleef de diarree aanhouden, en kwam ze zaterdag nog langs om medicatie voor hem te halen. Aangezien het nog om een jong dier gaat, was het waarschijnlijk coccidiose, dus werd hij ook daarvoor behandeld. Ook de zaterdagnacht was hij nog niet echt goed, en is helaas 's morgens vroeg zondag (11/1) overleden. Dan denk je van een konijntje te redden, en dan gebeurt er dit. Maar we troosten ons met de gedachte dat hij bij Wendy nog veel liefde en aandacht heeft gekregen in zijn veel te jonge leventje...
Zo hebben we Fonsje uit de bakken gehaald...
Fonsje aan het bekomen bij Wendy
Fonsje met een vuile poep...
Aangezien de diarree soms overal hing, moest hij uiteraard gewassen worden...
Hier kan je goed zien hoe mager hij wel was, waarschijnlijk ook veel te vlug bij de moeder weggehaald...
Genieten in de handdoek na het drogen
GIEL
Deze jongen met een beetje Hollandertekening was er ons inziens ook niet zo erg aan toe, afgezien van de wonden op zijn rug, maar die leken maar oppervlakkig. Dus met een intensieve behandeling met honingzalf zou dat wel snel goed moeten komen. Maar ook hier weer hadden we geen geluk, want zonder aanwijsbare reden is Giel vrijdag (9/1) overleden. Ook hem was blijkbaar geen betere toekomst gegund.
In de winkel...
Stoere Giel
De wonden op zijn rug
Giel geïnstalleerd bij Wendy
Zijn rug, net behandeld met honingzalf
HAZARD
Het konijn dat er het minst erg aan toe was qua gezondheid was Hazard. Hij zat samen met twee andere mannen in een binnenkooi, dus niet in de rennen. Deze guitige hangoor kwam ook meteen naar ons kijken toen we dichterbij kwamen. Zijn probleem is dat zijn lange haren waarschijnlijk nooit echt verzorgd zijn geweest, met heel wat klitten tot gevolg. Door de intensieve verzorging van Emiel en ook van Dario ben ik er nog niet in geslaagd hem een nieuw kapsel te geven, maar dat staat voor woensdag op het programma.
Uiteraard laten we het hier niet bij. We hebben ook een e-mail gestuurd met de problemen die deze konijnen allemaal hebben, en we hopen om tot een constructieve oplossing te komen met het tuincentrum, om het lot van de konijnen die daar terecht komen, te verbeteren. Want op deze manier kan het uiteraard niet langer!
Op aanraden van de dierenarts zal het dossier ook overgemaakt worden aan de dienst Dierenwelzijn, want ook hij vond het hallucinant hoe de dieren die hij gezien heeft (Emiel en Dario) er aan toe waren, en dat het gaat om een zware vorm van verwaarlozing...
We volgen dit uiteraard verder op, en als we meer nieuws hebben, houden we jullie uiteraard op de hoogte!
In de winkel...
De voorkant...
De achterkant...
Uiteraard laten we het hier niet bij. We hebben ook een e-mail gestuurd met de problemen die deze konijnen allemaal hebben, en we hopen om tot een constructieve oplossing te komen met het tuincentrum, om het lot van de konijnen die daar terecht komen, te verbeteren. Want op deze manier kan het uiteraard niet langer!
Op aanraden van de dierenarts zal het dossier ook overgemaakt worden aan de dienst Dierenwelzijn, want ook hij vond het hallucinant hoe de dieren die hij gezien heeft (Emiel en Dario) er aan toe waren, en dat het gaat om een zware vorm van verwaarlozing...
We volgen dit uiteraard verder op, en als we meer nieuws hebben, houden we jullie uiteraard op de hoogte!
Na al de miserie was er ook nog even een momentje van lachen...
Amaai, wat is me dat! Een dierenwinkel zou juist het goede voorbeeld moeten geven! Wie weet in hoeveel winkels er zich nog zo'n drama's afspelen! Wat een geluk voor deze nijntjes dat jullie er langs gingen!!! Sjapoo, jullie doen schitterend werk!
BeantwoordenVerwijderen