Ik zag in het weekend een advertentie van iemand in Oostkamp die een heleboel konijnen wegdeed. Aangezien we op het ogenblik geen wachtlijst hebben, ging ik woensdag even kijken of er geen vrouwtjes waren om op te vangen.
De konijnen hadden een groot stuk van de tuin gekregen om rond te huppelen, en de kolonie bestond uit 4 grote zwart-grijze dames, twee gecastreerde rammen (dwergje en hangoor) en dan nog wat kleintjes van de Vlaamse reuzen.
Raar maar waar had ik net 2 aanvragen voor grote konijnen, dus de 4 Vlaamse reuzen mogen ook binnenkort via ons verhuizen.
In het hok zat nog een klein konijntje, verscholen onder de trap. Het bleek een rammetje te zijn van zo'n 4-5 weken oud, maar ze had de mama blijkbaar de dag voordien al weggegeven helaas. Hij zat helemaal alleen, tussen de grotere kleintjes van de Vlaamse dames, die meer dan dubbel zo groot waren dan hem. Ik vond het zo zielig, en ik kon het niet over mijn hoofd krijgen om het diertje daar te laten, dus ging het mee naar de opvang.
Zijn eerste foto, in het bakje van Flokje en Kandra, in afwachting van zijn eigen hok
We hebben ondertussen afgesproken met de dame dat we gaan proberen te helpen om zoveel mogelijk van de konijnen te plaatsen, omdat niet altijd mensen met goede bedoelingen op de gratis advertenties afkomen...
Irish is ondertussen wel een actief kereltje, gelukkig maar, heel wat anders dan toen ik hem oppikte! Ook zijn melk drinkt hij behoorlijk goed op, het is meestal niet zo veel, maar ik denk dat hij de extra kracht wel kan gebruiken. En knabbelen doet hij er ook lustig op los, hij krijgt hier een uitgebreid menu met korreltjes, gedroogde groenten en ook een beetje verse groenten om eraan gewoon te worden.
Genieten in de zon na de uitbraak
Klein lief scheetje
Toen ik donderdag na het werk thuiskwam, zat hij in het grote hok in de keuken! Blijkbaar moet hij er op één of andere manier in geslaagd zijn om uit zijn kot te geraken... Ik heb hem nadien terug in zijn eigen hok gezet, en gekeken hoe hij probeerde te ontsnappen. Hij sprong vanop het huisje naar de hooiruif, waar de spijlen wat verder uit elkaar staan. Hij belandde dus zo in het bakje, om vervolgens naar beneden te springen en weg te huppelen. Toen ik daarna de hooiruif dichtmaakte met een handdoek, bleef hij proberen om te springen, en zelfs naar de handvatopening toe!
Little Houdini in de hooiruif
En omdat zo'n lieve pagadder ook nog wat moederliefde nodig heeft, heeft hij alvast een favoriet plaatsje gevonden... En hij blijft daar flink zitten ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten