Slaapzacht, Praline :'(

Precies een week geleden heb ik mijn lieve speciale Franse hangoor, Mevrouw Praline dood teruggevonden in haar hokje.  Normaal gezien was ze er altijd als de kippen bij om te komen kijken als ik met eten afkwam, en ze ging eerst een klein beetje groentjes knabbelen, en dan daarna het hok in, want ze wist dat dan de korreltjes kwamen!

Het was al donker, maar ze kwam niet... Ik wist meteen dat er iets mis was, en toen vond ik haar zo in één van de bakjes in het buitenhok... 

Naar de oorzaak van haar dood was het eerst gissen.  Was het haar tandprobleem die ervoor zorgde dat ze te weinig kon eten en verzwakt was? Ik ging na de vakantie weer op controle gaan met haar om te kijken wat we nog konden doen aan haar kromgroeiende tandjes.  Of was het toch iets anders?

Ik nam haar bakje mee naar binnen, maar toen hoorde ik een vreemd soppend geluid.  Toen ik haar pootje ophefte, gruwelde ik verschrikkelijk... Mijn lief Pralineke was ten prooi gevallen aan de vieze maden, zoals je kan zien op de foto (de witte "wormpjes").  Ze is dus gewoon levend opgegeten ocharme.  's Morgens kwam ze nog gewoon eten, en 's avonds was ze er al niet mee.  Helaas kan het op warme en vochtige dagen heel snel gaan.  Een vlieg legt eitjes op uitwerpselen (die dan bijvoorbeeld aan het staartje blijven plakken) en binnen een paar uur kunnen die uitkomen en beginnen eten wat ze tegen komen... Helaas dus ook het vlees van het konijntje... 

Toen ik haar klaarmaakte om te begraven en in een stuk stof wikkelde, voelde haar hoofdje ijskoud aan, maar de achterkant van haar lichaampje gloeide door de ontelbare maden... 

Het is zo ontzettend oneerlijk dat mijn liefje aan zo'n pijnlijke dood is moeten sterven.  Een paar dagen wat minder aandacht aan hen kunnen besteden door de beurs, met dit als gevolg... Praline was de enige van de Franse dames die NOOIT problemen had met haar staartje, de andere hebben last van vervilting en die moet ik af en toe met hun poep in water zetten om de viezigheid af te weken...
Mevrouw Praline zal voor altijd een héél speciale plaats hebben in mijn hart, want ze was ten eerste zo ontzettend lief, en ten tweede was ze zo speciaal van kleur.  Het chocoladebruin komt namelijk niet zoveel voor, omdat het niet zo makkelijk is om het te krijgen, heel vaak komt er zwart van...

Ik troost me met de gedachte dat ze hier die 11 maanden dat ze hier gewoond heeft, een gelukkig leven heeft gehad, met vriendjes in een ruime ren, en niet moederziel alleen in een klein hok.  De tandproblemen waar de kweker van sprak toen ik haar gratis mocht gaan oppikken, zijn pas een 2-tal maand geleden begonnen.

Slaapzacht, mijn lieve meid... Sorry dat je zo hebt moeten afzien, ik wou dat ik je nog had kunnen helpen... Doe ze daar boven de groetjes van ons, en speel maar zonder zorgen in de weidse velden! xxx