Pagina's

woensdag 22 januari 2014

Meet Miss Mirabelle

Donderdag zijn Veerle en ik drie konijntjes gaan ophalen in regio Gent.  De twee kleine hangoortjes bleken uiteindelijk 2 vrouwtjes te zijn, en we hebben die Lola en Katinka gedoopt werden.  We hebben deze twee ukjes al eerder voorgesteld, maar nog niet het andere konijntje dat we daar hebben opgehaald.
Aangezien het om een Franse hangoor ging, kwam ze terecht bij Vicky (ik dus), omdat zij de meeste plaats heeft om grote konijnen tijdelijk te huisvesten.  En ik was op slag verliefd op deze Franse dame, en ik heb haar Miss Mirabelle gedoopt.  Ze moest wel de donderdagnacht doorbrengen in een hok in de garage, maar op vrijdag heb ik haar dan bij mijn buitenbende geplaatst, en het klikte meteen!!! Nog nooit zo'n makkelijke koppeling meegemaakt, alsof ze al jaren bij de dames hoorde!
Het was eerst Vlekje die kennis met haar ging maken. Ze begon ook meteen likjes te geven, en Mirabelle liet dat allemaal toe.  Ze was daarna wel de hevigste, maar dat zal wel te wijten zijn aan haar jonge leeftijd...
Vlekje wil de baas zijn!

Hier even een filmpje van de eerste kennismaking!

Vlekje is nog altijd de baas, en Mirabelle laat het allemaal gebeuren!

Vlek houdt Mira gewoon in een houdgreep...

Konijnenhoopje in het hok!
Holly, Praline, Grace, Vlekje, Mirabelle en achteraan de kleine Snuffel

Mirabelle verandert van positie

De rest is er allemaal vrij gerust in...

Kiekeboe!

Wie is wie?  Holly en Mirabelle konden tweelingszussen zijn!

Holly komt even piepen

Mevrouw Praline meets Miss Mirabelle

Is er daar iets te zien misschien???

Twins!

En het goede nieuws is: Mirabelle werd meteen gereserveerd toen ze op de blog kwam, en vandaag hebben we haar met succes gekoppeld aan een vriendje!  Het is met héél véél pijn in het hart dat ik haar heb laten gaan, omdat ik zo'n zwak heb voor Franse hangoren.  Maar ik ben er zeker van dat ze daar ook een supergoede thuis gaat krijgen.  Ze had alleen wel wat langer hier mogen blijven wonen, eventueel zelfs definitief.  Ook mijn man Wim was er meteen weg van.  Toen ik met het transportbakje binnenkwam, zag ik ook al de fonkeling in zijn ogen, en later nam hij haar uit het hokje om te knuffelen.  Hij heeft dat met nog geen enkel ander konijn die in de opvang terechtgekomen is, dus dat wil wel wat zeggen.  Maar hij is ook wel blij dat ze een goede thuis zal hebben!!! En ik ben er zeker van, dat er hier wel nog een keer eentje zal blijven plakken.  Maar zolang we een snelle thuis vinden, ook voor de grotere rassen, kunnen we ook weer nieuwe konijntjes opvangen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten