En toen waren ze nog met 8...

Blijkbaar gaat het de laatste tijd niet zo goed met het konijnenbestand hier... Precies een maand geleden heb ik mijn grootste schat Speedy moeten laten inslapen...  En toen ik vrijdag van het werk thuis kwam, zag ik maar iets vreemds buiten...

Het poepje van Hazel stak uit haar schuilhokje...  Maar toen ik dichterbij kwam, zag ik wat ik vreesde: ze was helaas overleden.  Het ging al een beetje wat minder met haar, sinds de verhuis naar het nieuwe hok. Maar ik probeerde het haar zo gezellig mogelijk te maken, met dit slaapbakje gevuld met hooi en stro, en uiteraard ook een bovenkantje waar ze droog en uit de wind kon zitten.

Mijn oude meid heeft het niet altijd gemakkelijk gehad.  We hebben haar op 30 september 2006 geadopteerd, nadat ze in het bos gevonden was met kot en al (die trouwens niet open stond).  We besloten uiteraard al snel dat ze hier mocht blijven.  We weten dus niet hoe oud ze is, maar we zijn blij dat ze hier toch ruim 7 jaar heeft mogen wonen...  Ze was altijd al een beetje het kneusje van de groep, haar neusje hebben ze moeten afsnijden na een vechtpartij, we hebben haar apart moeten zetten nadat ze zich niet kon verdedigen tegen de grote Franse, de relatie met Flokje was ook niet altijd rozegeur en maneschijn, maar ze sloeg er zich door.  Het was een flinke kranige dame, en het doet uiteraard ook pijn om haar te moeten afgeven... Ik mocht haar altijd even strelen bij het voederen, maar oppakken was haar ding niet, ze was graag op haar gemak...

Blijkbaar was haar poepje vuil, en ik heb het blijkbaar niet opgemerkt... Misschien is dat de doodsoorzaak, samen met de eerste kou en haar hoge leeftijd...

Slaap zacht, mijn lieve Hazel!!!

Doe de groetjes aan Speedy van me

De konijntjes van mij krijgen hier telkens een mooi kistje en een begrafenis in de tuin. Ik zal jullie hierover later deze week in een apart berichtje vertellen.