We kregen op 23 augustus een berichtje van iemand uit Oost-Vlaanderen. Ze dachten dat ze twee mannetjes Vlaamse reuzen hadden, maar het bleek dus een koppeltje te zijn, met alle gevolgen vandien... Blijkbaar had de mama net een nestje van 11 geworpen, en de eigenaar besefte dat ze ze niet allemaal kon houden, en contacteerde onder andere ons om op termijn de kleintjes op te vangen.
Het mannetje werd ondertussen gecastreerd, en verhuisde naar een kinderboerderij. Omdat hij niet bij de mama en de kleintjes mocht, lieten ze hem loslopen in de tuin. Maar hij was een paar keer ontsnapt naar de buurvrouw, die dit alles behalve leuk vond, dus zat er niet veel anders op dan hem weg te brengen...
En de mama bleef goed voor haar kroost zorgen. We kregen na een kleine week deze schattige foto's toegestuurd...
En omdat de kleintjes al bijna de leeftijd hadden van 8 weken, vroeg ik vorige week even hoe het met ze ging. Alles ging uitstekend, ze groeiden goed en aten goed en waren heel actief.
Maar een paar dagen geleden sloeg het noodlot toe: de helft van de 8 overgebleven konijntjes lagen dood in het hok. De dierenarts werd erbij geroepen, en het verdict was E.Cuniculi, en de kleintjes waren nog te jong om er weerstand voor te hebben. De mama wist ook niet wat er aan de hand was met haar kleintjes. De dierenarts besliste om ook de 4 andere konijntjes te euthanaseren, omdat ze blijkbaar niet veel kans zouden hebben om te overleven...
Vanmorgen kreeg ik te horen dat de mama sindsdien nauwelijks wat gegeten heeft, blijkbaar is ze ontzettend treurig voor haar verlies. We spraken af dat ze deze namiddag haar kon brengen, en ik had ondertussen alles klaargezet voor dwangvoeren.
Maar helaas is het zover niet gekomen, de mama heeft de strijd opgegeven, en is nu samen met haar kroost in de konijnenhemel... Ik hoop dat ze daar allemaal gelukkig mogen rondhuppelen, zonder problemen of ziektes... Ik had al een scenario in gedachten om haar de zorgen over Ukkie te geven, en misschien dat hij dan ook nog wat moedermelk kon drinken, maar dat kan nu niet meer...
De eigenaars zijn er het hart van in wat er gebeurd is, en wij ook, hoewel we deze konijntjes nooit gezien hebben. Maar omdat het een verhaal was dat me zo raakte, wou ik het ook even met jullie delen!
Slaapzacht, kleine en grote lieverds!!!
wat een droevig verhaal....
BeantwoordenVerwijderenDat is echt zo triest!! Ik heb ook een tijdje een vlaamse reus verzorgd, maar hij heeft het ook niet gehaald... RIP aan die konijntjes;
BeantwoordenVerwijderenEcht zo triestig inderdaad. Zo spijtig voor al die kleintjes en de mama, ze was blijkbaar een hele goeie mama voor haar kleintjes. Rip voor die konijntjes.
BeantwoordenVerwijderen