Het trieste verhaal van Isis

Op woensdag zagen we al vrij laat op de avond een berichtje op een tweehandssite dat er een dwergkonijntje dringend weg moest, hoe sneller hoe liever.  Het konijn zat al in een doos op de foto.  Wij waren er direct over gealarmeerd, want er was veel kans dat het konijn zomaar ergens zou gedumpt worden. Na overleg hebben we beslist om zo snel mogelijk het konijn te gaan ophalen in Oostende.

Ann kon niet meteen weg door het werk, ik had gelukkig een lange middagpauze, lang genoeg om over en weer te rijden.  We hadden eerst contact via mail, en op donderdag gewoon via SMS.  Ik liet weten dat ik rond 12u daar zou zijn, en dat was geen probleem.

Tot mijn grote verbazing kreeg ik even later een SMS terug, met de melding dat het konijn in een doos stond onder het raam, met het adres waar ik de doos kon ophalen.

Toen ik bijna in Oostende aankwam, zag ik een gelijkaardig konijn dood liggen langs de kant van de snelweg, en even schoot het door mijn hoofd dat ik te laat was... De GPS loodste me zonder problemen naar mijn eindbestemming, en daar vond ik inderdaad een kleine doos. Ik nam het op, voelde inderdaad beweging in de doos, en ging terug naar de auto.  Zo'n onpersoonlijke afstand, gewoon van "pak die doos maar mee". Het diertje was ontzettend bang, en keek door het al voor een stuk afgeknabbelde gat me aan.  Blijkbaar zat er ook niets van eten of drinken in de doos, dus ben ik even verderop maar weer gestopt om wat paardenbloemen te plukken.

En dan voorzichtig met mijn "lading" terug naar huis, richting Oostkamp.  Ik had ondertussen laten weten per SMS dat het konijn opgepikt was, en ik vroeg wat het konijn normaal gezien at...

Ik was al bijna thuis toen ik SMS kreeg om te zeggen dat het konijn vooral dikke korrels eet.  En het volgende berichtje vond ik echt hallucinant: ze vroegen om de doos te laten staan! Nu, die had ik natuurlijk meegenomen om het konijn te vervoeren, en ze had er ook al in geplast, maar als een doos al belangrijker is dan een konijn, dat gaat mijn petje te boven...

Ik heb haar ISIS gedoopt, naar de Egyptische godin.  Ik moet daar altijd aan denken omwille van de bruine kringen rond haar oogjes.

Eenmaal thuis nam ik haar uit de doos, en zag meteen dat ze al een serieuze manicure en pedicure nodig had... Blijkbaar heeft het diertje ook niet te veel beweging gehad, anders zou dit wel beter afslijten. Ze is één jaar oud, en deze waren nog nooit geknipt.  Haar pootjes waren echt bijna klauwen zoals bij een kat.  Gelukkig liet ze alles goed toe, en kon ik zonder problemen haar verzorgen. 

Daarna zette ik haar in een klein hokje, maar telkens ik de garagedeur opendeed, kroop ze in een hoekje.  Gelukkig gaat het ondertussen weer een beetje beter met haar, ze is ontzettend nieuwsgierig van aard.  Als je je hand in het hokje steekt, "vliegt" ze er wel op af, maar ze is niet agressief, ze gromt of bijt niet. Het is waarschijnlijk een beetje territoriaal gedrag. Ze begon ook vrij snel te eten, en ik heb wel de indruk dat ze het op het ogenblik goed stelt.  En binnenkort gaat ze dan naar de opvang, en hopelijk vinden we ook snel een goede thuis voor haar!!!

P.S. Ondertussen is ze weer heel actief en heel nieuwsgierig.  En als ik mijn hand in het hok steekt, komt ze er op af, maar dat is helemaal niet agressief bedoeld... Ze wil gewoon geaaid worden!  Oppakken vind ze minder leuk, maar ze geniet wel van de aandacht die ze krijgt!!! En omdat ze zo goed in haar element is, heb ik maar even een foto-sessie met haar gedaan.